Ed

Hier lees ik de column voor

1 januari 2014 overleed mijn beste vriend, Ed Raaijmakers.
Een hartstilstand, 52 jaar, totaal onverwacht.
Ik was op dat moment bezig met het schrijven van Overwonnen Verlangen, mijn eerste roman.
Het is een boek dat over rouw gaat en waarin de datum 1 januari cruciaal is.
Hoe bizar kan het leven zijn?
Hoe bizar kan de dood zijn?
Sindsdien is geen jaarwisseling meer hetzelfde.
Zeker dit jaar zal ik nog nadrukkelijker aan hem terugdenken.
Het is tien jaar geleden.
Zoveel grote gebeurtenissen die hij helemaal niet meer heeft meegemaakt.
En ook kleine dingen: het lief en leed van zijn familie, van zijn vrienden.
In deze dagen laatste dagen van het jaar nemen we afscheid van 2023.
Ik zie dat ook als een soort rouwverwerking.
Wat is er gebeurd, wat heb ik geleerd?
Ed hield daar helemaal niet van.
Die zei: ‘Leef toch niet altijd zo in het verleden, man. Kijk vooruit.’
Nou, laten we dat dan maar doen.
Ik hef het glas op 2024: het wordt een prachtjaar.
Een glas champagne bij de eerste tellen van 1 januari.
En een glas whisky als 2 januari aanbreekt.
Op Ed.
Want dan begint het jaar pas echt.