Category Archive Columns
Iconisch
‘Ik zou nog niet in de Floriade-toren opgebaard willen worden’, liet fractievoorzitter Johan de Leeuw van AP/OPA van de week weten.
De Leeuw is de nestor van de gemeenteraad, laten we hopen dat het nog even duurt voordat hij het tijdelijke met het eeuwige verwisselt.
Deze Flores-toren zou aanvankelijk ‘iconisch’ worden en de eerste tekeningen waren best hoopgevend: een futuristisch ontwerp met een overdaad aan groen tegen de gevel. Maar het wordt een betonnen kolos met een glasplaat er tegenaan geschroefd.
Zou de gemeente weten wat ‘iconisch’ betekend?
Iets dat het symbool vormt.
Ach, hadden we maar naar trendwatcher Adjiedj Bakas geluisterd: die kwam een paar jaar geleden met een idee voor een 150 meter hoge Delftsblauwe Tulpentoren voor de Floriade, met een museum.
En helemaal bovenin een beeld van Hansje Brinker.
Er werd meesmuilend om gelachen en smaken verschillen. Maar de Tulpentoren was in ieder geval iconisch. En met het enorme netwerk van Bakas waarschijnlijk financieel nog haalbaar ook.
Ik weet zeker: de Tulpentoren was zo iconisch dat het tot in lengte van jaren van heinde en ver toeristen naar onze stad had gelokt.
Nu hult het ons in een grafstemming.
Misschien toch maar een rouwcentrum van maken.
Stuurlui
Aan de gemeenteraadsverkiezingen van 2022 zullen een aantal nieuwe partijen meedoen. Vul maar vast in: Forum voor Democratie, Bij1 en DENK.
En misschien gaat ook partij De Stuurlui meedoen.
Je zou het bijna hopen, want De Stuurlui is een gezelschap van kritische Almeerders die zich nadrukkelijk laat horen op de social media. De leden hebben allemaal één overeenkomst: ze weten het beter.
Beter dan jij, beter dan ik. En vooral beter dan dat stelletje prutsers in het stadhuis.
De woningnood oplossen?
De Stuurlui weten het: zo snel mogelijk tijdelijke woningen bouwen.
Tijdelijke woningen op het Annapark?
De Stuurlui weten het: niet doen, bouw maar ‘ergens anders.’
De energietransitie?
De Stuurlui vinden dat het te langzaam gaat.
Windmolens langs de A6?
De Stuurlui weten het: niet doen, bouw maar ‘ergens anders’.
De meeste Almeerse partijen hebben de grootste moeite om kandidaten te vinden voor de gemeenteraadsverkiezingen van volgend jaar.
De Stuurlui kennen dat probleem niet. Hun achterban is praktisch ontelbaar. Wie ze wil zoeken, hoeft alleen maar naar de wal te lopen.
Daar staan ze.
En daar blijven ze ook staan.
Ze zullen waarschijnlijk nooit meedoen aan de verkiezingen.
Niemand krijgt ze aan boord, nooit nemen ze het roer in handen.
Want verantwoording nemen?
Dat vergt moed.
Tof
Een paar weken geleden was ik jurylid bij de Kunstbende, in de categorie Taal. Het woord dat ik die middag het meest hoorde was ‘tof’.
Dat brak me tijdens mijn middelbare schooltijd nog lelijk op.
‘Gaaf’ was het woord dat in de mode kwam; ‘tof’ was ouderwets. Een woord voor losers.
Ik kwam daar net iets te laat achter.
Ik noemde tijdens een spreekbeurt iets ‘tof’ en werd om die reden na schooltijd door een paar gozers flink in elkaar geslagen.
Dat was niet zo tof. Sterker: ik kon het woord ‘tof’ een week lang niet meer uitspreken zonder mijn twee voortanden op te moeten rapen.
Ik was een loser. De mooie meisjes liepen sinds die dag met een grote boog om me heen.
En nu liepen daar bij de Kunstbende allemaal jongeren die alles en iedereen ‘tof’ vonden.
Ze vonden mij zelfs tof.
Ook de mooie meisjes.
‘Tof’ kan weer!
Maar nu is het te laat.
Ik ben te oud.
Tof, maar vol stof.
Uit de kast
Binnenkort ben ik volledig gevaccineerd en mag ik – met een vaccinatiepaspoort in mijn hand – weer naar hartenlust festivals, nachtclubs en sekswerkers bezoeken.
Maar ik weet al: dat ga ik niet doen.
De lockdown van de afgelopen maanden heeft mij op pijnlijke wijze iets over mezelf geleerd: ik merkte er bijna niks van.
Het laatste festival dat ik bezocht was in 2005 met Crosby Stills & Nash, Meat Loaf, Styx en Kansas.
Ouwe lullen-muziek.
Er gingen geen jointjes rond, maar Zeeuwse babbelaars.
De enige nachtclub die ik ooit van binnen zag was in de vorige eeuw in Las Vegas, samen met mijn vrouw. We zagen hoe sneue mannen naar net iets te dikke paaldanseressen keken.
En sekswerkers bezoek ik uit principe niet, omdat ik vind dat die mij eigenlijk zouden moeten betalen.
Nee, ik kom uit de kast: ik ben saai.
Ik vond het eigenlijk wel lekker om bij verjaardagen niet in zo’n kringetje te hoeven zitten. Ik was blij dat visite al vroeg in de avond vertrok omdat ze voor de avondklok thuis moesten zijn.
Corona is vreselijk, begrijp me goed. Maar misschien had ik een wappie moeten worden en me niet laten vaccineren.
Dan bleef corona.
En dus ook de maatregelen.
Sprookjes
Kranten in Amerika vinden dat Disney moet stoppen met een attractie waarin de prins Sneeuwwitje tot leven kust. De prinses had immers geen toestemming daartoe gegeven.
Ik ben het daar helemaal mee eens.
Disney moet sowieso oppassen, want de Grote Boze Wolf is natuurlijk ook gewoon een viespeuk die de drie biggetjes op gruwelijke wijze wil slachten. Ik heb als kind gruwelijke plaatjes gezien waarop Midas de biggetjes had vastgebonden in een pan.
De smeerpijp had nog net niet hun kleren niet van het lijf gerukt.
‘Speklapjes’, noemt hij ze denigrerend. Onbegrijpelijk dat de Obesitasvereniging nog geen rechtszaak is begonnen.
Er zijn grenzen, mensen. De wolf in Roodkapje gaat daar wat mij betreft ook al eeuwen vér overheen door zich voor te doen als oma.
Dat is grooming en dat is gewoon strafbaar.
Gaf het lieve meisje hem toestemming om opgegeten te worden?
Nee!
En als een vrouw ‘nee’ zegt dan is het ook nee!
En kom nou niet aan met ‘joh, dat zijn maar sprookjes…’
Kijk dan even om je heen. Het is niet voor niets zo’n ellende op de wereld.
Dat komt door de sprookjes. Zelfs politici vermommen zich als Pinokkio en lokken ons stiekem mee naar Pleziereiland.
Waar we veranderen in ezels.
Super League
Het idee van de machtigste voetbalclubs om een SuperLeague te starten hield de voetbalwereld afgelopen week in de greep. De twaalf steenrijke clubs wilden nóg meer geld verdienen en zo nóg meer macht verkrijgen. De twaalf kunnen niet degraderen, ook al verliezen ze alles. Bij Gratie Gods kon de SuperLeague aangevuld worden met drie clubs die ook bereid zijn de portemonnee te trekken.
Misschien wordt het in de politiek ook tijd voor een SuperLeague.
Denk je eens in: altijd een vast plaatsje voor de rechtse balletjes van de VVD, D66 risicoloos in het midden en de PvdA (mag ook SP of GroenLinks zijn) strijdend op links. De PVV krijgt ook een plekje, gewoon als stoorzender die toch niks klaarspeelt.
Een SuperLeague past ook mooi in het idee van de Almeerse griffier om bij lokale verkiezingen alleen nog maar lokale partijen mee te laten doen. De VVD doopt zich dan om in ‘Kakkers Almere’, de PVV in ‘Almere Eerst’ en de linkse partijen verenigen zich in ‘Verworpenen van Almere’ of zo. Alle kleine lokale partijtjes mogen natuurlijk gewoon blijven.
En, net als bij de SuperLeague, gaat de deur dicht voor nieuwe lokale partijen die mee willen doen.
Tenzij ze een zak geld meenemen, natuurlijk..
Voor Joker
En weer vraagt de Floriade BV 15 miljoen euro extra aan de Almeerders. De ingediende rekening is inmiddels opgelopen van 10 naar 70 miljoen euro.
Ik hoor veel mensen moeilijk doen over dit bedrag. Maar waar hebben we het feitelijk over?
Ga maar na: de verbouwing van het Binnenhof in Den Haag kost ook 70 miljoen euro. Daar heb je niks nieuws voor: het is een simpel opknapbeurtje van een oud pand.
En de verbouwing van het Thialf IJsstadion kostte 81 miljoen euro. Daar hebben de inwoners van Heerenveen zelf helemaal geen klap aan: een schaatswedstrijdje is alleen nog leuk voor een paar bejaarden en de leden van het optredende dweilorkest.
Wakker liggen van de kosten van de Floriade?
Niet nodig. De Delftenaren gingen ook rustig slapen toen de bouwkosten van het treintunneltje bij hun stad opliepen tot een half miljard euro.
Dus wat stelt die 70 miljoen nu helemaal voor als straks twee miljoen mensen van uit de hele wereld jubelend door Almere trekken, onze winkels platlopen en de horeca leegdrinken?
Echt, de gemeente heeft het beloofd: de Floriade zal Almere op de kaart zetten.
Of zouden ze het spél kaarten bedoeld hebben?
Dat we voor Joker staan?
Kalm aan
Een kennis belde me van de week op. “Zorg er met jouw linkse, zure stukjes in de krant eens voor dat die raadsleden het met elkaar oneens blijven en niks oplossen. Hoe langer het duurt voordat er een beslissing komt, hoe beter.”
De kennis had gelezen dat de huizenprijzen in Almere het afgelopen jaar met 12 procent waren gestegen. “Kijk, ik ga over vijf jaar met pensioen. Als Almere in dit slakkentempo blijft doorbouwen loop ik in die tijd helemaal binnen.”
“Dat is tamelijk a-sociaal van je”, sputterde ik tegen. “Waar moeten de jongeren dan wonen? Of de ouderen, zoals jij over vijf jaar zelf ook zal zijn?’
“Links gelul van een journalist”, vond hij. “Ik heb de gemeente jarenlang gespekt met die belachelijk hoge belastingen. Mag ik nu voor één keer aan mezelf denken? Mijn huis is nu 3 ton waard. Als die raadsleden een beetje kalm aan doen, blijft de woningprijs jaarlijks met 12 procent stijgen en tik ik over vijf jaar makkelijk 7 ton binnen. Dan koop ik net over de grens in Duitsland een bungalowtje voor 2 ton en steek ik een half miljoen in mijn zak. Hoef ik me tot mijn dood nergens meer zorgen over te maken.”
E-mails
Rond de eeuwwisseling raakte ik ook een keer mijn e-mails kwijt.
Ik had ze keurig bewaard in verschillende digitale mapjes. Toen ik van provider overstapte, waren ze weg. Het zweet brak me uit, maar al snel bleek dat ik geen idee meer had, wat ik precies had bewaard.
Even overwoog ik een bedrijf in te schakelen dat data herstelt, maar waarom? Ik miste kennelijk niks.
De blunder bracht me misschien één keer in verlegenheid. Toen mailde ik: ‘sorry, ik heb mijn mailbox per ongeluk gewist. Stuur je mail svp nog een keer door…’
De verdwenen e-mails op het stadhuis moeten daarom toch met gemak terug te vinden zijn?
Immers: waar iemand een mail verstuurt, wordt die door een ander ontvangen. Je hebt dus in feite automatisch een kopie. De gemeente hoeft alleen maar een belletje te plegen naar alle hotemetoten naar wie ooit een e-mail gestuurd is. ‘Joh, stuur me jullie archief even op. Wij hebben het onze met onze stomme kop gewist.’
Een fles wijn voor de moeite en klaar is Kees. We gaan weer lekker verder bouwen aan de stad en de burgemeester kan gewoon blijven.
Tenzij scheidend Floriade-directeur Pieter Cloo die mails gewist heeft.
Dan vinden we ze nooit meer terug.
Sloop!
Verdorie, dat spuuglelijke gebouw De Voetnoot dreigt nu toch de slopershamer te ontlopen.
Dat is goed nieuws voor alle creatieve huurders en het café die in de betonnen kolos gehuisvest zijn, maar slecht nieuws voor iedereen met een greintje smaak.
Zou er een verkiezing worden gehouden voor het ‘lelijkste gebouw van Almere’, dan zou de Voetnoot op plaats 1 staan.
En op plaats 2.
En op 3.
Nee, Almeerders willen trots op hun stad zijn. Met de borst vooruit lopen als er visite van het oude land langskomt. Een betonnen schoenendoos als de Voetnoot helpt dan niet echt mee. Te vaak zie ik mensen die die stenen puist passeren, beschaamd hun mondkapje voor hun ogen trekken.
Ze hebben liever corona dan beschadiging van hun netvlies.
Wat kunnen we dus doen om die uit de kluiten gegroeide grijze dobbelsteen uit het straatbeeld te verwijderen? Iedereen die een moker heeft bij het gebouw laten verzamelen op een afgesproken tijdstip en erop los slaan?
Nee, dat is oproepen tot geweld.
Misschien kan iemand een petitie starten die de gemeente oproept om dit grijze gedrocht zo snel mogelijk met de grond gelijk te maken.
Een voetnoot in de Almeerse geschiedenis.
