Prinses

Als jongetje van 12 hoopte ik ooit mijn knappe overbuurmeisje uit een brandende toren te kunnen redden.
De gelegenheid heeft zich helaas nooit voorgedaan.
Ze trouwde uiteindelijk met een glijerige uitslover.
Ze is ook alweer gescheiden, geloof ik.
Stiekem hoop ik dat er ook een knappe prinses gered wil worden, die verstopt zit in de toren van Kasteel Almere.
Ik heb een keer dapper geprobeerd over het hek te klimmen, maar een roedel agressieve herdershonden hield me tegen.
Nou ja, dat kasteel staat al 20 jaar te verpieteren, bedacht ik. Dus die prinses kan nog best wat langer wachten.
Die hoop werd deze week bijna verstoord.
Militairen willen het kasteelterrein gebruiken als trainingsveld om onbekend vijandelijk gebied te kunnen betreden.
Dan zouden die kerels ongetwijfeld saté van die herdershonden maken en mijn prinses wegkapen.
Gelukkig geeft Gravin BV, de eigenaar van het kasteel en dus mijn toekomstige schoonmoeder, geen toestemming aan die klerenkasten.
Mijn hoop blijft dus levend: ik ga ooit die prinses uit de kasteeltoren bevrijden.
Maar eerst moet dat kasteel verkocht worden.
En dan het hek weg.
En die honden natuurlijk.
De tijd begint te dringen.
Ik weet het zeker: mijn prinses wacht op me.
Hunkerend en smachtend.

Hier lees ik mijn column voor