Bedankt, 2020

Ik weet niet hoe het jullie verging, maar ik kreeg de laatste dagen veel nieuwjaarswensen waarin nogal opgelucht afscheid werd genomen van 2020.
Mensen verheugen zich op het vaccin dat ons weer in staat stelt alle zegeningen van het ‘normale leven’ te omarmen.
Dit jaar kunnen we inderdaad weer in kilometers lange files naar ons werk rijden, hijgend in elkaars nek de IKEA bezoeken op Tweede Paasdag. Omdat we vaker van huis zijn kan het dievengilde haar werk weer oppakken en ook zakkenrollers verheugen zich alweer op de drukke woensdagmarkt. Er zullen tijdens de ontknoping van een spannende film weer Jehova’s getuigen bij de voordeur aanbellen.
Jongeren kunnen zich op festivals weer laveloos zuipen en hun lijf volgooien met dubieuze pilletjes. In de voetbalstadions kunnen doorgesnoven randdebielen hun frustraties weer uitleven op mensen met een donkere huidskleur. In praatprogramma’s zal er weer publiek zitten dat braaf gaat klappen als een drillrapper vertelt dat zijn agressieve daden het gevolg zijn van een slechte jeugd.
Nee, 2020 was misschien niet fijn maar heeft ons ook veel moois gebracht. We zagen onze huisgenoten wat vaker, leerden dat er méér is dan alleen maar werken. Dat je heerlijk kan ontspannen in de natuur.
Dank daarvoor, 2020.