Geluk

Slechts 66% van de Almeerse middelbare scholieren zegt zich gelukkig te voelen.
Dat houdt niet direct in dat 34% zich ongelukkig voelt, maar de cijfers zijn nog nooit zo laag geweest volgens de GGD.
Hoe komt het en wat is toch de reden dat vooral Flevolandse jongeren zich het minst gelukkig van alle Nederlanders voelen?
Ik werd laatst geïnterviewd door een podcaststation waarin ik met wat boerenpsychologie uitlegde dat veel landelijke trends zich vaak eerst in Almere voordoen.
Denk aan de ontkerkelijking, de individualisering, de hiphop-cultuur, de ontlezing, het multiculturele landschap.
Ik kan het niet bewijzen, maar het valt me wel op.
Uit de GGD-cijfers blijkt dat jongeren gebukt gaan onder de gevolgen van corona, het verlies van dierbaren, de beperkingen door de lockdown.
Het toekomstperspectief is niet best: geen woning, onzekerheid qua werk, inflatie.
En dan moest de oorlog in Oekraïne nog beginnen.
Ieder mens heeft recht op geluk, jongeren zouden onbezorgd aan het volwassen leven moeten kunnen beginnen.
Hoe mooi zou het zijn als Almere opnieuw landelijk trendsetter zou zijn. Dat we hier een vorm, methode of manier bedenken waarmee we de kans op geluk vergroten.
Zoals de Engelse filosoof Bertrand Russell ooit treffend zei: de mens heeft voor geluk vooral hoop nodig.