McKroket

Ik was ooit met een oud-collega naar een journalistiek congres in Amsterdam.
Na afloop bestelde zij voor ons allebei een hamburger.
Samen napratend sloeg ik geen acht op haar besmuikte lach.
‘Lekker hoor’, zei ik, na de laatste hap.
Langzaam ging haar lach over in gegiechel.
‘Je hebt zojuist een vegetarische hamburger gegeten’, proestte ze het uit.
Het addergebroed… ze wist dat ik een overtuigde vleesjunk ben!
Mijn gezicht moest eruit hebben gezien als van de man die in een smalle steeg een vrachtwagen in volle vaart op zich af ziet denderen.
Ik probeerde stoer mijn imago te redden.
‘Ik proefde het nauwelijks. Er zat erg veel saus op.’
Ze trapte er niet in.
Sterker: ze lag zo dubbel van het lachen dat haar neus bijna haar knieën raakte.
Ik moest deze week aan dit voorval denken.
Want terwijl de wereld in brand staat (oorlog, nepnieuws, wantrouwen in de politiek, stikstof, milieu, complotdenkers, A12-demonstranten, hooligans, de malaise bij Ajax) kwam er deze week kennelijk nóg een groot leed bij: McDonalds heeft de McKroket vegetarisch gemaakt.
Niemand schijnt het verschil te merken, behalve de vleesjunks.
Gelukkig vond ik de McKroket nooit echt lekker.
Het ging me om de saus.
Die is heerlijk.

Hier lees ik mijn column voor