Bibliotheek

Ik heb onlangs een roman uitgebracht onder de titel Overwonnen Verlangen.
En dat brengt mij in een heel nieuwe wereld.
Als verslaggever sta je immers altijd lekker op de achtergrond.
Nu gaat het ineens om mij.
Dat is echt even wennen, hoor.
Bij de boekpresentatie, bij een interview voor een Amerikaans internet radiostation.
Je zou er van naast je schoenen gaan lopen.
Begin april kreeg ik een lesje in bescheidenheid.
Ik hield bij boekwinkel Bruna in Almere een signeersessie.
Talloze mensen liepen de winkel binnen.
Maar die kwamen niet voor mij.
Eenzaam zat ik een uur lang duimen te draaien achter een tafeltje.
De aardige eigenaresse probeerde me gerust te stellen: er waren daar vaker auteurs geweest voor een signeersessie.
Ook heel beroemde.
Bij sommige kwam ook helemaal niemand.
Dat leed bleef mij bespaard.
Er kwamen uiteindelijk vijf mensen, waarvan één te laat.
Die krijgt de handtekening later nog wel.
Het meest opvallend was een lief, ouder echtpaar dat mij kende van deze column.
‘Welke opdracht zal ik voor u in het boek schrijven?’ vroeg ik charmant.
‘Niks’, was het goudeerlijke antwoord.
‘We wilden gewoon eens zien hoe u er levend uitziet. Dat boek lenen we wel bij de bibliotheek.’