Bieber

Ik rij ter hoogte van de brug bij Zaltbommel als mijn telefoon gaat.
De carkit is niet geactiveerd, dus ik pak hem niet op.
Omdat ik wel een belangrijk telefoontje verwacht besluit ik de afslag van wegrestaurant De Lucht te nemen om terug te kunnen bellen.
Het nummer in de display is mij onbekend.
Als ik bel krijg ik een jong meisje aan de telefoon.
‘Er ging iets niet goed’, klinkt een lief stemmetje.
‘Mijn zusje wou bellen maar kreeg u aan de lijn… Wacht ik geef u oma’.
Er klonk een hoop gestommel aan de andere kant van de lijn.
Dan meldt oma zich.
‘Sorry hoor, mijnheer’, klinkt het verontschuldigend.
‘Mijn kleindochters vervelen zich een beetje en toen wou de jongste ineens Justin Bieber bellen.
Ik zei dat ze dat dan maar moest proberen.
Ze gingen achter de computer zitten.
Ik denk: dat lukt ze toch nooit, maar ineens hingen ze aan de telefoon… met u!’
Ik schiet in de lach. ‘Justin Bieber… Marcel Beijer… de klank heeft wel wat van elkaar weg’
‘Ik schaam me rot’, verzucht oma.
‘Geen probleem hoor’, pareer ik.
‘Ik vind het juist grappig.
Bovendien word vaker met hem verward.
– Maar dan qua uiterlijk’.