Fluit

De redactrice van deze krant begint te blozen als een onschuldig persbericht op haar monitor verschijnt.
Ze leest: ‘Burgemeester Franc Weerwind opende de Zwem4Daagse met een lange, harde fluit’.
“Dat kan ik toch niet opschrijven?”, vraagt ze aan haar collega’s.  “Het lijkt net of de burgemeester eh… nou ja…. Of denk ik nu té dubbelzinnig?’
Grinnikend adviseren haar collega’s het zinnetje te herschrijven. Lezers zouden inderdaad een seksuele lading kunnen vermoeden.
Even later controleert een collega de door de redactrice herschreven tekst.
‘De Zwem4Daagse werd geopend door burgemeester Weerwind die de zwemmers met een lange, harde fluit het water in stuurde.’
“Ja eh… sorry hoor”, klinkt het verontschuldigend. “Maar nu lijkt het net of die zwemmers wel érg opgewonden waren dat Weerwind aanwezig was. Ik herschrijf het zelf wel even.”
Even later leest de redactrice: ‘Door te blazen op een harde lange fluit startte burgemeester Weerwind de Zwem4Daagse.’
“Dat kan toch óók niet!”, roept ze. “Wat voor soort zwemfeestje wás dat dan?”
Na enig overleg is de redactie eruit: ‘Burgemeester Weerwind opende de Zwem4Daagse met een hard fluitsignaal.’
Even later neemt de redactrice opnieuw het woord. “Dat kan ik toch niet opschrijven?”, klinkt het opnieuw,
“Wat nu weer?”, vragen de collega’s.
‘Slager Jansen heeft de lekkerste worst’.