Mats de meeuw

Kent iemand Mats de Meeuw nog?
Mats was een mascotte die op winkeldagen door het Almeerse stadscentrum liep.
Onder zijn vleugel had hij kortingsbonnen van winkels, waarmee hij het winkelende publiek ‘matste’.
Als Mats zijn opwachting maakte moesten sterke mannen over zijn veiligheid waken.
Niet zonder reden: Mats had allesbehalve een aai-factor: het was een lelijk gedrocht met een arrogante kop.
Zelfs Moeder Teresa zou de levensgrote meeuw met satanisch genoegen tegen de Almeerse vlakte hebben willen slaan. Als ze haar daad vervolgens zou opbiechten bij de Almachtige, zou die het haar ongetwijfeld vergeven. Het liefst had hij de meeuw waarschijnlijk hoogstpersoonlijk de tong willen uitrukken om de kortingsbonnen zo diep mogelijk in zijn lelijke strot te kunnen proppen.
Op een dag was Mats verdwenen.
Niemand die hem ooit nog zag.
Ik moest deze week plotseling aan Mats denken omdat bewoners van het stadscentrum klaagden over meeuwenoverlast.
‘Mats is terug!’, gilde ik en trok onmiddellijk naar de stad.
Maar waar ik ook keek: hij was er niet.
Toen ik omstanders zijn foto liet zien, haalde één spontaan zijn Judaswieg van huis.
Nee, die Mats wekt bepaald geen sympathie op.
Waarschijnlijk ligt de Mats de Meeuw ergens in een garagebox stof te happen.
Beter voor hem!