Studente

We waren in Denemarken en verbaasden ons over de bewoners.
Op de snelweg waren geen bumperklevers of jakkeraars, zoals je in Zuid-Europese landen vaak tegenkomt. Vooral op die slingerende bergweggetjes.
Wat ons echt opviel, was de vriendelijkheid en discipline van de Denen.
Zelf moesten we echt even omschakelen.
Bijvoorbeeld toen we in Aalborg als horkerige Nederlanders gewoon de autoweg overstaken terwijl het voetgangerslicht nog op rood stond.
De dichtstbijzijnde auto was immers nog tientallen meters weg, dus dat kon makkelijk.
De wachtende voetgangers keken ons verbijsterd aan. Zij bleven allemaal keurig wachten tot het licht op groen sprong.
Hun goede voorbeeld miste zijn uitwerking niet. De rest van de vakantie bleven ook wij netjes wachten voor het rode licht.
Op een avond liepen we van een café terug naar ons hotel en zagen we een meisje op een fiets, waarschijnlijk een studente.
Ze naderde een grote kruising en het verkeerslicht sprong op rood.
Het was laat. Er was geen auto te zien.
En toch stopte ze.
En bleef ze wachten. Net zo lang tot het licht weer op groen sprong.
Het ontroerde ons gewoon.
Wanneer, vroegen wij ons af, zijn wij Nederlanders eigenlijk ónze manieren verloren?

Hier lees ik de column voor: