Twee weken

Het nieuwe collegeakkoord was gepresenteerd, in het zonnetje babbelden collega Robert Mienstra en ik nog wat na met de fractievoorzitters van de nieuwe coalitiepartijen die stuk voor stuk heel blij waren met de prachtige plannen.
Die prachtige plannen hebben we in razende spoed ook keurig online gezet en zelfs – dank collega’s, dank – nog in de krant mee kunnen nemen.

Chagrijn
De kop van het artikel (‘Vier opgestapte wethouders keren terug’) zorgde echter voor wat chagrijn. ‘Had daar een van onze prachtplannen neergezet’, mopperden de fractievoorzitters.
Zie hier de kloof tussen politiek en burger. Natuurlijk zijn de plannen prachtig, ik hoop dat ze allemaal verwezenlijkt zullen worden.
Maar de beste politici begrijpen gewoon niet wat het nieuws van de dag is: er keren doodleuk vier wethouders terug die twee weken geleden nog hun ‘verantwoording namen’ voor het echec van de Floriade.

Twee weken
Die verantwoording duurt dus precies twee weken.
Het leeuwendeel van het ‘nieuwe’ college is in tact gebleven. Hilde van Garderen werd door de VVD opzij gezet en alleen Jan Hoek (GroenLinks) daadwerkelijk uitgeknikkerd.
‘Ambtenaren blijven toch ook gewoon zitten?’, verdedigde een van de fractievoorzitters de keuze. ‘We hebben balans nodig. Daar zorgen ervaren wethouders voor’, riep een ander.

Vertrouwen
Het nieuwe college wil het vertrouwen terugwinnen. Nieuwe bezems vegen schoon, luidt het spreekwoord.
Maar dan moet je wel nieuwe bezems kopen.