Verkiezingsbeloftes vergroten kloof met kiezer

De kloof tussen politiek en burger wordt steeds groter. En je hoeft geen doorgewinterde politicoloog te zijn om te weten hoe dat komt.
Nu de verkiezingscampagnes zijn opgestart zie je het namelijk dagelijks in de verkiezingsspotjes in de zendtijd voor Politieke Partijen.
De partijen beloven van alles, maar vertellen er niet bij dat Nederland een coalitieland is.
Kortom: je kan wel iets willen, de kans dat het ook daadwerkelijk gaat gebeuren is relatief klein.
Meerdere partijen moeten immers datzelfde willen.
En dat is vaak niet zo.
Zo belooft een aantal partijen ‘een woning voor iedereen’.
Apekool. Gaat niet gebeuren. Kan voorlopig gewoon niet.
Gevolg: een teleurgestelde kiezer: ‘ze luisteren toch niet naar me’.

Ik heb van de wat grotere partijen wat beloftes opgesomd, met tussen haakjes de reden waarom de belofte loos is.

VVD: de menselijke maat terug (naïef, na alle privatisering)
D66: tekorten in kinderopvang opvangen (Hoe? Er is geen personeel)
PVV: sluiten van grenzen (wettelijk onmogelijk)
CDA: voldoende woningen voor een betaalbare prijs (gaat de eerste jaren gewoon niet lukken)
SP: verlagen de prijzen voor eten, bus en trein (naïef)
PvdA/GL: 32 urige werkweek (er is te weinig personeel)
FvD: Kolencentrales weer open (mallotig)
PvdD: Kleinere klassen, lagere werkdruk (geen leraren)
CU: eerlijke prijzen in de supermarkt. (dooddoener)
Volt: digitale euro (eerste jaren onhaalbaar)
BBB: iedere burger een huis (niet waar te maken)
NSC: aanpak wooncrisis (niet waar te maken)