Vrijheid

Op Facebook circuleert een filmpje van een jonge vrouw die vanuit Noord-Korea vluchtte.
Ze vertelt dat haar vanaf haar kleutertijd geleerd is dat de dictators je gedachten kunnen lezen.
Fluisterend een geheimpje vertellen is dus zinloos.
Laat staan kritiek hebben op de leider.
Er is geen internet, één tv-station.
Mensen worden er geëxecuteerd omdat ze illegaal naar een Hollywoodfilm kijken.
Maar het schrijnendst is dat ze nooit verhalen over de liefde heeft gehoord.
Liefde bestaat niet in Noord-Korea.
Je leeft voor de natie.
Moet je je eens proberen voor te stellen… dat je niet geleerd wordt wat liefde is.
Dat je geen idee hebt dat er zoiets als tederheid bestaat.
Het filmpje greep me naar de keel.
Zeker in deze week waarin we de vrijheid vieren.
We vergeten wel eens hoe kostbaar die vrijheid is.
Dat je mag zeggen wat je wilt, mag liefhebben wie je wilt.
Mijn generatie hoorde van onze ouders en grootouders hoe het is om de oorlog mee te maken en niet vrij te zijn.
De jongste generatie kan die verhalen nooit meer rechtstreeks horen.
Onze generatie moet dat doen.
Onze generatie moet dat doen.
Onze generatie moet dat doen.