Wist u dat…

…ik vorige week bij de inwijding aanwezig was van katholieke Bonifatiuskerk in Almere?
Het bracht me een beetje terug naar mijn jeugd.
Tot en met mijn zestiende verjaardag moest ik van mijn ouders misdienaar zijn.
En dat bleef ik ook, want ik ben niet bepaald een rebels type. Tegen mijn ouders ingaan, deed ik niet.
Uiteindelijk had ik zo tabak van het geloof dat ik daarna alleen nog kerkgebouwen van binnen zag bij begrafenissen van ooms en tantes.
Maar vorige week was ik dus beroepshalve weer in een kerk.
Net als de bisschop, die de kerk inwijdde.
Ik herkende de ingestampte Latijnse gezangen die ik als kind al moeiteloos kon meezingen.
Nog steeds, zo bleek vorige week.
Ach, het had wel wat nostalgisch om die zo herkenbare kerkelijke rituelen weer te ervaren.
In gedachten zag ik ons grote gezin weer in de kerkbanken zitten.
Ik zag mijn moeder die er altijd streng op toezag of ik wel netjes knielde tijdens de gebeden.
En mijn vader die zich vrijwillig opwierp als collectant.
Wat was hij trots op zijn wekelijkse column in het parochieblaadje.
Net als zijn zoon dus later, in deze krant.
De titel was wekelijks hetzelfde:
‘Wist u dat…’