Femke Bol

Femke Bol

 

Als een engel fladderend

over de duivelse horden

die hoger lijken te worden

als de eindstreep nadert

Pas dan wint de zwaartekracht

en val je zegevierend

uitgeput op het tartan

je longen brandend in je borstkas

je platte buik op hol geslagen

En tenslotte zal je verrijzen

je godinnenlach tonen

en ons, aardse zielen,

wijzen op de tijd

die toch onmogelijk

door zo’n frêle meisje

gelopen kan zijn

En uiteindelijk zal je praten

zo ijl en hoog

dat al het kristal breekt

–           net als mijn hart

 

Marcel Beijer

Download het gedicht hier als pdf