Bekentenissen van een kabelsleper (12)

Op Volle Toeren in de nachtclub

Ik ben niet trots op de bekentenis die nu volgt, maar ja: bekentenissen zijn bekentenissen en dan moet je ook met de billen bloot. Voor de sensatiezoekers: ik heb er nog een paar in petto, later in deze serie.

Belangrijk om te weten: ik ben een laatbloeier, meisjes kregen pas laat interesse in mij (maar dat waren dan ook direct de leukste en mooiste). Maar bedenk bij deze bekentenis dus dat ik nog maar net 20 jaar was en mijn grenzen verkende.

Den Dokter

We hadden opnames van het Hollandse muziekprogramma Op Volle Toeren achter de rug, ergens bij Breda. Daar was destijds een nachtclub Den Dokter (bestaat niet meer, ik heb het zojuist gecontroleerd) waar we met de crew nog even gingen stappen voordat we naar het hotel aftaaiden. De club zat stampvol mooie dames die het maar wat interessant vonden dat ‘Hilversumse mensen van de tv’ ineens binnen kwamen wandelen. Het werd heel gezellig, zó gezellig dat ik vergat dat ik verkering had met mijn toenmalige vriendin.

Buiten het boekje

Er hingen niet twee, maar drie meisjes om mijn nek en die hielden zich bepaald niet in. Samen met een cameraman gingen we fors buiten ons boekje en kregen daar – vanwege de grote hoeveelheid alcohol – steeds minder wroeging over. Eigenlijk wisten we niet eens meer dat er moraal bestond. Ik weet alleen nog dat de meisjes – bij het sluiten van de club – met ons mee wilden naar het hotel en dat ik daar enthousiast in had toegestemd. De cameraman vond dat te ver gaan en riep me (met dubbele tong) tot de orde: niet doen! Tot hier en niet verder.

Beledigd

Even later waggelden we samen naar de plek waar de cameraman zijn auto had geparkeerd. De teleurgestelde meisjes liepen beledigd een andere kant op. Pas toen drong het besef door dat de cameraman veel te dronken was om auto te rijden. Hij kon het risico niet lopen om door te politie aangehouden te worden, zei hij. Dat kon hem zijn baan kosten.
Ik was maar een uitzendkracht, dus ik kon wel rijden. Althans, dat was de kromme redenering van een benevelde 21-jarige stomkop die net zijn rijbewijs had.

Nachtelijk Breda

Dus reed ik slingerend door nachtelijk Breda met een snurkende cameraman op de bijrijderstoel, niet exact meer wetend hoe ik bij het hotel moest komen en uit alle macht proberend wakker te blijven. In de hoop geen politie tegen te komen.
Ik moet uiteindelijk bij het hotel gearriveerd zijn, want ‘s Morgens bij het ontbijt bedankte de cameraman me dat ik had willen rijden.
En ik bedankte hem dat hij me tegen mezelf had beschermd, tegenover die hitsige meisjes.
‘Het was ook eigenbelang’, grinnikte hij. ‘We hadden toch niks klaargespeeld.’