Bekentenissen van een kabelsleper 16

Een vrij vreemde aflevering van Bekentenissen van een kabelsleper

Nooit meer Ruud Gullit

 

‘Misschien wil Marcel even voor Ruud Gullit spelen?’
Mijn cameraman knikte; het was geen probleem. De repetities voor de Ver van Mijn Bedshow verliepen gezapig en voor het item met de grote voetbalster Ruud Gullit was mijn inzet als kabelsleper niet nodig. De uitzending zelf zou die avond pas worden opgenomen, dan was de vedette er natuurlijk zelf bij. Maar om te repeteren was er een stand-in voor Gullit nodig en werd naar mij gekeken.

Han van der Meer

De floormanager trok me naar de zijkant van de studiovloer en vertelde wat ik moest doen. “Presentator Han van der Meer noemt straks de naam van Ruud Gullit. Dan loop je de studiovloer op en neemt plaats op de bank waar de studiogasten zitten.”
Ik begreep het. Zo moeilijk was de opdracht ook niet. Een kind kon de was doen.
Maar er gebeurde iets. Ja, laat ik het maar ‘iets’ noemen want het kunnen onmogelijk zenuwen zijn geweest. Ik bedoel: ik was wel gewend om op te treden. Ik had een cabaretgroepje, ik droeg mijn gedichten publiekelijk voor. Bovendien was er nog geen publiek in de studio aanwezig (laat staan Ruud Gullit) en kende ik iedere medewerker in de studio goed. Maar toch het zweet brak me uit. Mijn knieën trilden.

RUUD GULLIT !!!!

Han van der Meer sprak zijn aankondiging in op camera, kondigde de gasten van die avond aan en liet blijken hoe bijzonder het was dat superster Gullit in de uitzending te gast was.
Hij bouwde de spanning rond de entree van de voetballer theatraal op. Dames en heren… een warm applaus voor….. RUUD GULLIT !!!!
Met slappe benen liep ik de studiovloer op, zwaaiend naar het afwezige publiek op de lege tribune. De felle lampen schenen bedwelmend in mijn ogen. In een vage roes liep ik naar de gastenbank en nam er plaats.

Verstoord

Han van der Meer keek verstoord in de richting van de floormanager. Die stopte geïrriteerd de repetitie en kwam hoofdschuddend voor me staan. ‘Bijna goed, Marcel. Je zit alleen aan de verkeerde kant van de bank. Ik had je alleen gevraagd aan het andere uiteinde van de bank plaats te nemen.’
Beschaamd nam ik alsnog de juiste plek in. Mijn lachende collega’s zoveel mogelijk negerend.
Opeens wist ik het: ik wil nooit beroemd worden.
Geen filmsterrenstatus voor mij, nooit meer Ruud Gullit.
De druk is ondraaglijk.

Het item met Gullit is hier te zien.
Hij zit wel op de juiste plek.

Meer bekentenissen van een kabelsleper

Meer bekentenissen van een kabelsleper lezen? Klik hier.