Dieren

De Partij voor de Dieren geeft de dieren een stem.
Die zijn het meest kwetsbaar, net als de natuur.
Een boom kan immers niet zeggen: ‘kappen nou’.
Die houdt zich – sluw als een vos – stil, omdat die opmerking ook gebiedenderwijs kan worden opgevat.
Dus zijn er veel beren op de weg als het aankomt op communicatie tussen dier en politiek.
De Partij voor de Dieren zou dat varkentje wel even wassen.
Maar deze week bleek de partij een slangenkuil.
De honden lusten er geen brood van.
Het bestuur heeft mot, toont haantjesgedrag en de lokale fracties huilen krokodillentranen.
De beer is los, het muggenziften is begonnen en Leonie Vestering is de zondebok.
De partij is daarmee mooi in de aap gelogeerd, want hoe je ook over ze denkt: de PvdD voegt iets toe.
Het is een luizenstreek, want waar is de menselijke maat gebleven?
Je kan de dieren wel een stem geven, maar beter is het om met mensen te blijven praten.
Maar ja, als het kalf verdronken is…
Kijk, ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is, dus misschien moet Leonie de kat de bel aanbinden, de koe bij de horens vatten en een nieuwe partij oprichten.
Of is dat de koe in de kont kijken?
En slaat dat als een tang op een varken?

Hier lees ik de column voor