Domus

Nooit heb ik zo’n onbevredigende informatieavond meegemaakt als afgelopen dinsdag in het Topsportcentrum in Poort.
Daar kregen bezorgde, en vooral boze, inwoners van Poort informatie over de Domus die de gemeente in dat stadsdeel wil vestigen.
In een Domus vangt het Leger des Heils verslaafde Almeerders met een meervoudige problematiek op.
Het pand komt dicht bij scholen, een woonwijk en een fietspad waar veel kinderen fietsen.
Helder: ook verslaafde Almeerders moeten ergens wonen.
Maar ja, met de participatie was weer eens van alles misgegaan, dus gemeente had daarop moeten anticiperen.
Informatie geven: ja, natuurlijk. Maar in de vier lullige informatieblokjes die er waren geprogrammeerd was er volstrekt onvoldoende ruimte om vragen te stellen.
De aanwezigen werden daardoor alleen maar bozer en gefrustreerder.
Ze wilden maar één ding: dat er naar ze geluisterd werd.
Geluisterd naar hun zorgen, geluisterd naar hun vragen, waar ze antwoorden op wilden.
Maar eerlijk is eerlijk: veel vragen werden omzeild.
Er werd weliswaar gesteld dat na afloop van de bijeenkomst nog ruim de tijd was om vragen te stellen. Maar de meeste aanwezigen waren toen al zo geïrriteerd dat ze de zaal al woedend verlieten toen de wethouder haar slotwoord deed.

Licht

Alles wat er mis kon gaan, ging die avond mis.
Misschien had de gemeente even kunnen kijken naar de opzet van de Stadsgesprekken die onze krant organiseert met Casa Casla.
Hoe vaak kan je met je hoofd tegen de lamp lopen?
En als je dat een keer gebeurt: neem dan wat licht mee.