Kamperen

Ik heb nooit begrepen waarom wilsbekwame mensen er vrijwillig voor kiezen om in de zomervakantie te gaan kamperen.
“Wie kampeert kiest voor de vrijheid”, roepen kampeerders altijd om het hardst.
Het gaat vaak om babyboomers die geen afscheid kunnen nemen van hun hippiejaren.
Ik zie voornamelijk bomvolle campings waar de tenten zo dicht op elkaar staan dat de scheerlijnen elkaar kruisen.
Als iemand in de nachtelijke uren zijn partner wil beminnen kan de halve camping er de volgende dag een recensie over schrijven.
In Italië zag ik eens een rij mensen chagrijnig staan wachten voor de toiletruimte.
De rij was zo lang dat ik vermoedde dat er gratis bier werd verstrekt.
De wc-rol onder hun arm verraadde hun werkelijke doel: wachten tot je kan poepen.
Is dat vakantie?
God moet de campings hebben geschapen toen hij in een geniepige bui was.
Om de arbeiders in hun zwaar bevochten vakantietijd nog eens lekker extra te straffen.
Sinds ik tot de jaren van verstand bent gekomen kies ik voor heerlijk appartementen met privé-zwembad in zonnige oorden.
Wie een beetje slim op internet zoekt is niet eens zoveel duurder uit.
Het is niet verwonderlijk dat zoveel mensen tegenwoordig overspannen zijn.
Ze komen niet tot rust tijdens hun vakantie.
Ze kamperen!