Paul McCartney

Ik hoop dat Mother Mary naar me toe wil komen. Want we zitten in times of trouble.
Het Coronavirus heeft namelijk de laatste finesses onder de muzikale opvoeding van mijn kinderen weggeslagen.
Natuurlijk heb ik ze alles bijgebracht over Kansas, met afstand de meest onderschatte band uit de muziekgeschiedenis. Maar ik had ze ook willen meenemen naar het concert van Paul McCartney op 29 mei in het Nijmeegse Goffertpark.
Inderdaad, een rib uit mijn lijf, maar dat had ik er voor over.
Ik heb mijn nageslacht veel geleerd over The Beatles en ze blijken de Fab Four meer te waarderen dan Kansas.

Ik accpeteer knarsetandend dat mijn zoon liever naar Blackbird luistert dan naar Dust in the Wind en mijn dochter Let it Be prefereert boven Carry On Wayword Son.

Dus de kers op de taart was om Paul McCartney in levende lijve te zien optreden. Hun kleinkinderen zullen ooit immers ook weten wie McCartney is, net zoals wij allemaal nog weten wie Bach en Beethoven zijn.

Maar het concert is afgelast vanwege corona. En McCartney is inmiddels 77 jaar, dus de kans lijkt klein dat het er ooit nog van komt.
Een hiaat in mijn opvoeding.
Speaking words of wisdom: let it be.