Strafkamp

Ik teken voor een zonnige vakantiedag, maar de 37 graden die de thermometer aantikte begin augustus in het Veluwse Bos was wat overdreven.
We dronken een borreltje op het terras van het vier sterren-hotel, in afwachting van het eten. Leuk dealtje: twee overnachtingen, één diner.
Allesbehalve leuke kamer: piepklein, zwaar verouderd, geen airco, kapotte jaloezieën en een badkamer waar ik niet blootvoets naar binnen durfde.
Gezien de coronamaatregelen moesten de gasten in tijdsvakken eten.
Een medewerkster riep de namen van de eerste lichting over het terras en gebaarde dat we naar binnen moesten, het restaurant in.
Niemand wilde dat. Binnen was het over de 40 graden.
“Dat moet vanwege de corona”, bitste de medewerkster.
“Vanwege corona kunnen we beter buiten blijven. Dat is veiliger”, riep een gast.
“Nee, want we willen u in gaten kunnen houden – Naar binnen!”
Mopperend gehoorzaamden we. Binnen een kwartier waren bij iedere gast de kleren doorweekt van het zweet.
We lepelden zo snel mogelijk ons eten naar binnen en vluchtten het vier sterren-hotel uit.
Letterlijk.
Liever extra kosten maken in een écht hotel dan nog een nacht in dit vier sterren-strafkamp.
De naam van deze hotelketen?
Ach, kom maar op met die rechtszaak, ik eis toch ook mijn geld terug.
Fletcher !