Maryana Flameling werd doodgepest. Wat kunnen we er tegen doen?

‘Tot straks’, riep ze vanuit haar slaapkamer naar haar moeder die de hond uit ging laten.
Toen die terugkwam was de 14-jarige Maryana Flameling dood.
Zelfmoord.
De reden? Ze werd letterlijk dood gepest.
Maryana was een bijzonder meisje: mooi, eigengereid, opvallend en ontdekte dat ze vooral verliefd werd op meisjes. En het ‘allerergste’: ze droeg geen merkkleding. Voor opgroeiende pubers in Hardinxveld-Giessendam kennelijk reden genoeg om haar doorlopend te pesten. Als ze naar school fietste werd ze opgewacht of achtervolgd door groepjes pestkoppen. Ze trapten tegen haar fiets of trokken aan haar haren. Niet sporadisch, nee: doorlopend. Als ze zich terugtrok op haar slaapkamer ging het getreiter digitaal verder. Anoniem werd haar doorlopend te kennen gegeven dat ze geen vrienden verdiende en dat het beter was om zelfmoord te plegen,
En dat deed ze uiteindelijk ook.

Ik zou iedere lezer van dit blog willen vragen om de documentaire van KRO/NCRV te kijken. Vooral als je kinderen hebt, in het onderwijs werkt of op een andere manier met pubers te maken hebt. Want Maryana was weliswaar depressief, nooit gaf ze een signaal dat ze levensmoe was. Ze leek de laatste weken juist een beetje vrolijker te worden, hielp mee de kerststal op te bouwen en zei ‘tot straks’ tegen haar moeder terwijl ze wist dat haar laatste minuten waren aangebroken.

Puberteit

Een openhartig kijkje in mijn ziel: Ik weet helaas wat het is om gepest te worden. In mijn puberteit had ik er ook verschrikkelijk last van: ik zat vaak ziek thuis, ging met trillende knietjes naar school, proberend bij de grote groep te willen horen,
Kansloos, natuurlijk. Want je kan het toch nooit goed doen. Dat leidt tot grote onzekerheid.
Pesters hebben geen idee van de impact die heeft op hun slachtoffers.
Zelfs nu, als journalist, laat het soms nog zijn sporen bij me na. Ook al is het bijna 45 jaar geleden gebeurd.