Protestvlag

Ik ben die omgekeerde Nederlandse vlaggen meer dan zat.
Niet om ultra nationalistische reden, overigens.
Ik hou van ons land, zeker, maar het ‘Neerlands Bloed’ stroomt niet heel fanatiek door mijn aderen.
Ik kan het niet goed verklaren, maar die vlag op zijn kop, het stoort me gewoon.
Ik maak wekelijks een stevige wandeling in de regio.
Bij Hoevelaken, Barneveld, Leusden wemelt het van de omgekeerde vlaggen.
In een eenmans-protestactie besloot ik van de week uit pure nijd daarom eens geen wandeling door bossen en weilanden te maken, maar dwars door de bebouwde kom van Amsterdam.
Ik liep vanuit het lelijke Diemen, via het doodse Betondorp naar de treurige Watergraafsmeer – en weer terug.
Lekker puh en geen omgekeerde vlag gezien.
Een vriend kwam die avond met een origineel idee: kunnen we geen vlag ontwerpen als protest tegen de omgekeerde vlaggen?
Een geniaal plan, waar we samen driftig met papier en lijm mee aan de slag gingen.
‘De boeren hangen de Nederlandse vlag op zijn kop’, zei mijn vriend. ‘Als wij nu eens de witte baan bovenaan plaatsen, met de blauwe baan in het midden en dan onderaan de rode kleur.’
Hij liet me trots het ontwerp zien.
Ik wist het meteen: geen goed idee.