Matthijs van Nieuwkerk

Matthijs van Nieuwkerk

Vanuit mijn eigen professie als journalist heb ik mijn gezinsleden regelmatig gewezen op de manier waarop Matthijs van Nieuwkerk zijn gasten interviewt.
Hij toont zich als host niet alleen erg geïnteresseerd in zijn gesprekspartner, maar doet vooral voorkomen dat hij oprecht verrast is door de antwoorden die zij geven.
Het is gespeeld natuurlijk, een trucje, want Van Nieuwkerk is een perfectionist. Die weet precies welk antwoord er gaat komen.
Maar die getoonde verbazing is stiekem zijn geheim: je hebt als kijker het idee dat je – tegelijk met hem – iets héél bijzonders hebt gehoord. Dat maakt Matthijs ook empathisch.

Bullebak voor zijn medewerkers

Het is daarom moeilijk te bevatten dat juist Matthijs op sommige momenten zo’n bullebak is geweest voor zijn medewerkers. In alle spanningen die er bij dagelijks live-programma komen kijken, is hij een aantal keer compleet buiten zijn boekje gegaan en voelden tientallen medewerkers zich onveilig in hun werkomgeving.
Niet goed te praten, dat is duidelijk.

Erik Dijkstra

Maandagochtend hoorde ik op Radio 2 Erik Dijkstra die als Jakhals jaren aan de DWDD verbonden was. Ik werd gegrepen door zijn oprechte vertwijfeling. Hij vertelde dat hij al die jaren gewoon meedraaide in die keiharde wereld van de talkshow. Sterker: hij voelde zich er prima bij. Er hing een sfeer van: wie deze druk niet aankan, hoort niet in de televisiewereld thuis.
Die twijfel van Dijkstra heb ik ook.

Matthijs van Nieuwkerk van zijn sokkel trekken

Ik zal daarom niet mee jubelen in het koor dat Van Nieuwkerk met de nodige gretigheid van zijn sokkel aan het trekken is.
Nogmaals: het is niet goed te praten. Maar het kan nooit allemaal bij één persoon zijn misgegaan.
En wie zo empatisch kan interviewen mag dat dan misschien professioneel veinzen, het kan nooit een monster zijn.
En dat wordt er nu wel van hem gemaakt.