Politiek is oorlog, fouten zijn dodelijk
‘Politiek is oorlog zonder bloedvergieten’, zei Mao Zedong. De Chinese dictator, met flink wat bloed aan zijn eigen handen, had op dit punt helemaal gelijk. De dames en heren politici gaan dan wel keurig gekleed, in de politieke arena gaat het er soms bikkelhard aan toe en zijn het niets ontziende straatvechters.
Vorige week stapte voorzitter Martine van Bemmel boos en gefrustreerd op bij een emotionele vergadering over een verslaafdenopvang in Oosterwold. PVV en VVD hadden openlijk haar integriteit in twijfel getrokken omdat de D66’er als onafhankelijk voorzitter de coalitiepartijen zou hebben voorgetrokken. Na een half uur keerde Van Bemmel pas weer terug en hervatte met gebroken stem de vergadering.
Verhoudingen in de politiek worden steeds harder
In mijn lange carrière als Almeers verslaggever ervaar ik vanaf de zijlijn hoe de verhoudingen de laatste jaren steeds harder worden. Vroeger werd zo’n akkefietje niet zo voor de bühne opgeblazen. In de nazit zou zo’n voorzitter even door de raadsleden op de kwestie zijn aangesproken en werd het vervolgens, met een glas wijn in de hand, met de mantel der liefde bedekt.
Misschien was de emotionele reactie van Van Bemmel op de aantijging, ook wel wat overtrokken en had ze zelf even tot 10 moeten tellen. Maar dat geldt net zo goed voor de VVD en PVV. D
Mogen politici nog wel fouten maken?
Want mogen politici eigenlijk nog wel fouten maken? Er spelen zoveel belangen. De publieke tribune zat vol met bewoners van Oosterwold. De spanning was voelbaar. Politici zijn dan net mensen: high on emotions. Met zestien (!) fracties in de gemeenteraad is het voor raadsleden dus belangrijk om zich te onderscheiden. De PVV vecht met VVD een strijd uit wie het meest rechts is. Als DENK naar interruptiemicrofoon stapt, dan volgt BIJ1 bijna als vanzelfsprekend. Ze strijden om de gunst van hetzelfde electoraat. De messen worden geslepen. Wie het hardst roept heeft gelijk, zo lijkt het. De achterban kijkt mee.
Wie in de politieke arena niet zichtbaar is, wordt bovendien hardhandig (en vaak zonder enige kennis van zaken) via de social media door tot de orde geroepen door gefrustreerde toetsenbordridders op een zolderkamer.
Misschien raken onze Almeerse politici ook wel geïnspireerd door hun Haagse collega’s, waar de omgangsvormen de laatste jaren ook minder vriendelijk worden. De voorbeelden zijn talrijk.
Mogen we sowieso nog wel fouten maken?
Is die verharding alleen zichtbaar in de politiek? Oh nee. Vorige week speelde het Nederlands Elftal een dramatisch slechte wedstrijd tegen Oostenrijk. Niet alleen bondscoach Ronald Koeman werd ter verantwoording geroepen, alle spelers moesten zich tegenover het woedende volk verantwoorden en – vooral – verontschuldigen. ‘Hier komen jullie niet mee weg!’
Hetzelfde geldt voor BN’ers die een keer buiten hun boekje gaan, de buurman die zijn elektrische auto te lang bij de oplaadpaal laat staan.
Fouten worden niet getolereerd.
De zeis van de kritiek zwaait dreigend boven de hoofden.
