Feestje

De reüniegangers rijden via de Buitenring Almere weer binnen. Het weerzien met elkaar in het noorden van Nederland was warm en hartelijk.
Bert bezit een imposante Chrysler en is bovendien geheelonthouder. Veel discussie was er vooraf dus niet geweest over wie de Bob zou zijn.
“Bert, zet mij er bij onder de brug maar uit”, zegt collega Ronald. “Dan loop ik door het bos wel naar de Oostvaardersbuurt.”
Bert grinnikt. “Weet je het zeker? Het is stikdonker. Je ziet geen hand voor ogen…”
“Tuurlijk”, zegt Ronald stoer om twee minuten later als voetganger de Buitenring over te steken.
Voorzichtig schuifelt hij via de berm in de richting van het bos. Daar stapt hij met grote passen door het hoge gras naar de voet van de brug. Boven hem de verlichte brug, onder hem is alles zwart.
Plots voelt de feestganger de aarde onder zich wegzakken en ligt hij languit in een donkere sloot. Er klinkt eerst een vloek, maar daarna een slappe lach door het stille bos.
Als Ronald vijf minuten later de woonkamer binnenloopt, kijkt zijn vrouw verschrikt naar haar doorweekte partner met kroos en grassprieten in het haar.
“Zo… dat was een leuk feestje, zo te zien…”