Opa

Het pubermeisje slingert met haar omafiets over het fietspad. De oortjes van de MP3-speler hebben haar in een andere wereld gebracht.
Een jongen die achter haar fietst, wil passeren. Duidelijk nog een basisscholier.
Hij belt, maar het meisje hoort niks. Ze prutst aan de draadjes van haar speler en slingert nog heftiger over het pad.
“Sorry…”, roept de jongen. “Mag ik even passeren?”
Als er weer geen reactie komt, besluit de jongen het meisje in te halen. Als ze op gelijke hoogte fietsen, moet de jongen het meisje even aanraken zodat ze niet tegen elkaar botsen.
Het meisje schrikt. “Godsamme, eikel. Doe effe voorzichtig!”
“Je hoorde me niet”, reageert de jongen met onvaste stem.
Het meisje hoort hem kennelijk niet: “Je ken toch effe bellen als je me in wilt halen!”.
“Je hóórde me niet!”, zegt de jongen nu op luidere toon.
 Het meisje hoort hem kennelijk nog steeds niet: “Wátte?”
De jongen schudt zijn hoofd en fietst door.
“Je bent een eikel!”, roept het meisje hem nog na.
Dan passeert ze een seniorenflat. Ze gaat op haar trappers staan en kijkt één van de tuinen in. Een oude man geniet van het najaarzonnetje. 
“Hai opa!”, roept het enthousiast.
“Dag lieverd”, klinkt het terug.
Ze hoort het niet.