Mensenhandel is dichterbij dan je denkt

ALMERE – Masha*, een jonge Almeerse, staat bij de bushalte en wil haar ellendige leven ontvluchten. Ze is vijf jaar eerder door haar partner in de prostitutie gedwongen en compleet afhankelijk van hem geworden. Maar bij de bushalte beseft ze dat er is niemand is waar ze naar toe kan en ze weet geen instantie die haar kan helpen. Dus keert ze terug naar huis en werkt vervolgens nog vijf jaar langer door als prostituee.

Door Marcel Beijer

Hoe ze in die wereld terecht is gekomen? Het is een lang verhaal waar Masha (inmiddels 53) met ongeloof op terugkijkt. “Ik had een autoritaire vader die het niet kon hebben dat ik een Turkse vriend kreeg. Ik was rebels en wilde hem misschien dwars zitten. Mijn vriend was een serieuze crimineel. Ik vond dat stoer, maar hoefde niet meer thuis te komen.” Eenmaal losgeweekt van haar ouders nam de vriend stap voor stap bezit van haar leven. “Op een dag moest ik mijn paspoort pakken voor een tripje naar het buitenland. Heel naïef dacht ik aan een gezellig weekendje. Maar hij nam me mee naar Turkije waar ik – met een pistool op mijn hoofd – gedwongen werd met zijn neef te trouwen. Als getrouwde man kon die zich op die manier in Nederland vestigen. Mijn vriend ontving daar geld voor.”

Bordeel

Die neef heeft Masha daarna nooit meer gezien. Haar vriend daarentegen bepaalde steeds meer haar leven. “Ik had geen keus. Hij gebruikte geweld en had mijn paspoort. Op een dag had hij een raam op de Wallen gehuurd waar ik onder dwang moest werken. Ik weet niet eens meer of ik die avond klanten heb gehad. In ieder geval was hij ontevreden met mijn verdiensten. Hij bood me aan bij een bordeel in het Gooi. Je bent daar handelswaar. Alle meiden moesten zich aanbieden bij klanten. Die kozen dan een meisje uit.”

Drugs en alcohol

Masha werkte er vijf jaar. ’s Nachts sliep ze in het bed waar ze die avond klanten had ontvangen. In de weekenden ging ze naar huis. Mijn vriend deed ondertussen geen klap. Hij feestte alleen maar: drugs en alcohol. Ik was twee dagen bezig met het huis schoonmaken en daarna weer terug naar het bordeel. We zouden het geld dat ik op mijn rug verdiende gebruiken om te sparen. Hij kocht er steeds dure spullen van.“

Bushalte

Na vijf jaar zorgde een gewelddadige ruzie ervoor dat ze haar vriend en haar leven wilde ontvluchten. Met een gehavend gezicht van de rake klappen rende ze naar een bushalte en kwam daar tot het pijnlijke besef dat ze geen kant op kon. “Ik kon niet naar mijn ouders, mijn vriendinnen van vroeger kende ik niet meer en ging niet naar de politie. In het milieu van mijn vriend was de politie je vijand. Ik was ook zo gaan denken. Bovendien dacht ik – gek genoeg – op dat moment serieus dat ik van mijn vriend hield. Ik ben terug naar huis gegaan. De weken daarop sloeg hij me regelmatig in elkaar omdat ik het niet in mijn hoofd moest halen weer weg te lopen.”

Overval

Masha was een slachtoffer van mensenhandel, beseft ze nu. Toen echter niet. Nog vijf jaar werkte ze in het bordeel zonder dat ze iets terugzag van haar verdiende geld. Tot haar vriend na een bankoverval (‘hij kwam altijd geld tekort’) werd opgepakt. “Er kwamen agenten bij mij thuis. Dat had een moment kunnen zijn waarop ik weg had kunnen gaan. Eentje zei tegen me: ‘we weten dat je de hoer voor hem speelt’. Toen durfde ik niet meer. Had hij toen maar gezegd: ‘wat kunnen we voor je doen?’ Dan hadden ze me uit het systeem kunnen trekken, mijn negatieve mindset kunnen veranderen.”

Advocaat

Na drie maanden kwam haar vriend weer vrij. Dat was vooral dankzij het werk van een bekende en peperdure strafadvocaat. “Die hield met zijn facturen echt geen rekening met onze omstandigheden. Het kwam erop neer dat ik moest doorwerken om de advocaat te kunnen betalen. Masha kon pas stoppen met haar werk nadat de prostitutie werd gelegaliseerd en haar inkomsten bij de Belastingdienst moesten worden opgegeven. “Daar had mijn vriend geen trek in. Toen mocht ik stoppen en vond ik een kantoorbaan.”

Geestesziek

De relatie stopte uiteindelijk ook omdat haar vriend geestesziek werd. Gelukkig werd zelfs de band met haar ouders enigszins hersteld. Na wat burnouts en geestelijke hulp is haar leven nu veel rustiger. “Als ik terugkijk zijn er wel wat lessen te leren”, zegt Masha. “Als ik destijds op dat moment bij de bushalte had geweten dat er een plek is waar je naartoe kan, had me dat veel ellende bespaard. Gelukkig is in Flevoland nu met Meldpunt Veilig Thuis één meldpunt waar slachtoffers snel terecht kunnen als ze dat durven. Snel ja, want die durf kan heel vlug alweer verdwijnen.”

Niet klaar

Masha zegt nog niet klaar te zijn met haar levensverhaal. “Ik wil voorlichting gaan geven aan meiden en hun omgeving. Waar het maar kan, desnoods in de kantine van een voetbalclub. Ik kan ze leren de signalen te herkennen. Mijn verhaal is helaas erg standaard: 80% van de daders heeft een migratieachtergrond. In de toekomst wil ik een opvanghuis starten voor meiden die hetzelfde hebben meegemaakt als ik.”

Meldpunt Veilig Thuis

088-2220500 (9 tot 17 uur)
0800-2000 (24 uur/ 7 dagen per week)
Bij acuut gevaar: 112

*Masha is niet de echte naam van het slachtoffer.

Signalen bij slachtoffer
• gespannen of angstig
• oververmoeid en/of vermagerd
• snel wisselende emoties
• teruggetrokken gedrag
• mogelijk tekenen van mishandeling of zelfverwonding
• buikpijn of misselijk
• lage zelfwaardering/somber
• geen realistisch zelfbeeld
• durft of kan geen grenzen aangeven
• plotseling hoge schulden
• probleemgedrag (vechten, drank- en/of drugsgebruik)
• isoleert zich van ouders en oude vrienden