Tag Archive politiek
Politiek
Het is al eens eerder geopperd: misschien moeten we af van de manier waarop we onze verkiezingen al jarenlang organiseren. Is het geen idee om op de verkiezingsdag de bewoners hun stem te laten uitbrengen op (zeg maar) vijf belangrijke onderwerpen? Dan stem je bijvoorbeeld PvdA voor de oplossing van de woningnood, PVV of SP voor de aanpak in de Zorg, de VVD voor hun geweldige plan met betrekking tot Veiligheid en de Partij voor de Dieren voor het behoud van de natuur.
Het moet anders
Het moet echt anders, is mijn bescheiden mening. Vorige week werd dat weer eens duidelijk toen in Almere deskundigen aan het woord kwamen over de wijze waarop bewoners hun stem kunnen laten horen bij gemeentelijke plannen. Dat gaat niet goed en dat was best schokkend. Dat geldt lokaal, maar natuurlijk net zo goed voor de landelijke politiek..
Het vertrouwen in de politiek neemt de laatste twintig jaar sterk af, stelden de deskundigen. De politieke spelletjes, de Haagse mores, de ongeschreven wetten: leuk voor de incrowd (politici en journalisten), bewoners geloven het allemaal wel. Ze hebben het idee dat alle besluiten al zijn voorgekookt en slaan pas alarm als ze er last van krijgen: de kindertoeslagaffaire, de woningnood, een flat die gebouwd wordt op het grasveldje in de straat.
Loopgraven
Vandaag werd in de landelijke politiek duidelijk wat iedereen allang wist: De VVD en CDA willen niet regeren met PvdA en GroenLinks en D66 staat een beetje suffig tussen beide kampen in.
Intussen schreeuwt het land om een nieuw kabinet. Nieuwe ideeën. Er is genoeg aan te pakken: de woningnood, het klimaat, de sociale zekerheid, ons pensioen.
In plaats daarvan hebben we sinds de verkiezingen in maart politiek gezien geen enkele stap voorwaarts gemaakt. De onderhandelaars zitten vast in de loopgraven van hun partijbelangetjes.
En gaan we dus op naar het 21e jaar waarop het vertrouwen in de politiek sterk zal afnemen.
Sprookjes
Kranten in Amerika vinden dat Disney moet stoppen met een attractie waarin de prins Sneeuwwitje tot leven kust. De prinses had immers geen toestemming daartoe gegeven.
Ik ben het daar helemaal mee eens.
Disney moet sowieso oppassen, want de Grote Boze Wolf is natuurlijk ook gewoon een viespeuk die de drie biggetjes op gruwelijke wijze wil slachten. Ik heb als kind gruwelijke plaatjes gezien waarop Midas de biggetjes had vastgebonden in een pan.
De smeerpijp had nog net niet hun kleren niet van het lijf gerukt.
‘Speklapjes’, noemt hij ze denigrerend. Onbegrijpelijk dat de Obesitasvereniging nog geen rechtszaak is begonnen.
Er zijn grenzen, mensen. De wolf in Roodkapje gaat daar wat mij betreft ook al eeuwen vér overheen door zich voor te doen als oma.
Dat is grooming en dat is gewoon strafbaar.
Gaf het lieve meisje hem toestemming om opgegeten te worden?
Nee!
En als een vrouw ‘nee’ zegt dan is het ook nee!
En kom nou niet aan met ‘joh, dat zijn maar sprookjes…’
Kijk dan even om je heen. Het is niet voor niets zo’n ellende op de wereld.
Dat komt door de sprookjes. Zelfs politici vermommen zich als Pinokkio en lokken ons stiekem mee naar Pleziereiland.
Waar we veranderen in ezels.
Hesjes
De gele hesjes veroveren niet alleen Frankrijk, maar ook België en zelfs Almere.
De PVV-fractie droeg ‘uit solidariteit’ gele hesjes tijdens de raadsvergadering.
Maar eigenlijk mag dat niet. In de raadszaal is het namelijk verboden om uitingen van protest doen.
Tenzij het je raadslid bent en kan praten: ‘veurzitter… ik ben tegen!’
Maar als iemand uit het publiek een spandoek met ‘ik wil vrede’ mee de raadszaal inneemt, wordt hij door de beveiliging subiet op de keien van het Stadhuisplein gesodemieterd.
‘Ik wil vrede’ is namelijk een keihard protest tegen oorlog.
Mag niet.
Een t-shirt met bijvoorbeeld het logo van Nike of een hippe tekst als ‘Fuck Friday’ mag weer wel.
Alhoewel je dat toch ook zou kunnen opvatten als een protest.
Burgemeester Franc Weerwind wilde niet kinderachtig doen en liet de solidaire PVV’ers lekker zitten met hun gele hesjes aan.
Ze haalden de Telegraaf ermee, dus was het nieuws.
Die PVV’ers weten hoe publiciteit werkt. Slim gedaan.
Ik ben eigenlijk juist vóór protestuitingen in de raadszaal. Ik hoop zelfs dat de burgemeester consequent deze uitingen blijft toestaan.
Ik kan niet wachten tot een politieke partij zich solidair verklaart aan de Naturistenvereniging of de VVBBM (Vereniging Van Blote Beeldschone Mannequins).
Randstadst
Vier Almeerse wethouders vertikken het om in Almere te komen wonen.
Terecht.
Ik vond het vreemd dat mijn collega Robert Mienstra vorige week op deze plek de nieuwe wethouder Maaike Veeningen zo ophemelde omdat ze – als enige van de vijf niet-Almeerders – in Filmwijk was neergestreken.
Onzin – ze had dat helemaal niet hoeven doen.
Ze woonde immers al in de stad: de Randstad. En die bestaat uit slechts drie gemeenten: Amsterdam, Rotterdam en Utrecht.
Veeningen kwam uit Amstelveen, dat is Amsterdam Zuidst, zoals Almere Amsterdam-Oostst is.
Nee, dan toont Zeewoldenaar Jaap Lodders (VVD) meer karakter.
Hij blijft glashard volhouden dat zijn woonplaats gewoon Amsterdam-Ooststst is.
We zullen het hem helpen herinneren als het ooit tot een annexatie komt.
Loes Ypma (PvdA) is getrouwd met een raadslid in Woerden, dus die mag niet verhuizen anders is die man zijn baan kwijt.
Die blijft logischerwijs dus in Utrecht-Westst wonen.
Ook collega Jan Hoek blijft uiteraard gewoon in Bloemendaal wonen. De man is zo links als de Eifeltoren, maar verkiest toch het mondaine Bloemendaal (Amsterdam-Weststst) om langs de zee te kunnen blijven wandelen.
Het Randstrand.
En Aldrik Dijkstra (ChristenUnie) mag in Sliedrecht blijven bidden dat het Almeerse onderwijs Gods zegen krijgt.
Sliedrecht is Rotterdam-Noordoostst.
Of Amsterdam-Zuiderst.
Of Utrecht-ZuidWeststst.
Democratie
‘Wat doen we als een meerderheid van de Nederlanders besluit om de democratie af te schaffen?’
Het is een leuke vraag om wat peper te krijgen in een saai verjaardagsfeestje.
Ik moest daar aan denken toen deze week de analyse bekend werd van opmerkingen die stemgerechtigden hadden ingevuld bij de Stemwijzer voor de gemeenteraadsverkiezingen.
Almeerders vinden in meerderheid het volgende: geen nieuwe moskeeën, herinvoering schoolzwemmen, geen geld naar Floriade en uitbreiding van het cameratoezicht.
Een coalitie van PVV, SP AP/OPA en Almere Anders had dus het meest voor de hand gelegen.
Maar ja… dat is geen meerderheid.
En er is geen politieke Hans Klok te vinden die daar een coalitie van kan toveren.
Daar hebben we dus helemaal niks aan.
Nee, een stad besturen is nog niet zo eenvoudig. Feitelijk is het onmogelijk om aan alle wensen van de burgers tegemoet te komen. Ook al schreeuwen betweters via de social media graag hun eigen gelijk van de daken.
In een democratie moet je nu eenmaal keuzes maken, soms ten koste van je eigen gelijk of een stukje vrijheid.
Of zoals de Franse econoom George Elgozy zei: wie is eigenlijk vrijer: de vrijgezel die in een dictatuur leeft, of de getrouwde man in een democratie?
KAF
Nu KAF-directeur Jeroen van der Wiel is vertrokken wordt het tijd om ook afscheid te nemen van die mallotige naam voor Schouwburg Almere.
Natuurlijk, in het pand zijn veel meer organisaties gevestigd dan uitsluitend de schouwburg, maar who cares? Een schouwburg is het culturele geweten van een stad; de artistieke levensader.
KAF is een lelijk woord. Het is niks.
Let maar eens op: als iemand het woord KAF uitspreekt, gaan omstanders spontaan gapen. Als een soort Pavlov-reactie.
KAF associeer je met een foute Duitse politieke partij, niet met meeslepende theatervoorstellingen, adembenemende muziekuitvoeringen of balletoptredens waar je stil van wordt.
Het kan aan mij liggen, maar sinds Schouwburg Almere is omgedoopt tot KAF mislukt daar alles: Media036 pleegde er zelfmoord, het restaurant is ter ziele gegaan en het ‘gratis’ drankje in de pauze verdween. Het nieuw bedachte café is zo ongezellig dat je bier spontaan doodslaat. En de geïntroduceerde expositieruimte wordt uitsluitend bezocht door de schoonmakers.
KAF heeft Schouwburg Almere kil gemaakt.
KAF is als de verkering waar je vanaf wilt.
KAF heeft de lichtjes gedoofd in de ogen van het personeel.
KAF heeft de fluwelen grandeur van het theater verkwanseld.
Almere verdient een échte schouwburg.
Met elan.
Geen KAF.
Zoon
Vorige week nam wethouder Mark Pol afscheid van Almere.
Mark is een jongen van de stad: opgegroeid en carrière gemaakt in Almere.
Als jongste telg in het college was hij de wethouder die het meest stabiel bleek.
Slechts één keer kwam hij een beetje in opspraak en dat ging eigenlijk nergens over.
Een echte VVD’er, die Mark: behoudend, zakelijk, strak in het pak. Degelijk donkerblauw natuurlijk.
Je zou hem daardoor ouder schatten dan zijn 31 jaar.
En een man van de cijfertjes.
Een 1 is een 1. En geen nul of anderhalf.
Soms voerde hij het woord over de Floriade. Waar collega Tjeerd Herrema vaak stotterend en hakkelend politieke verantwoording aflegde, gaf Mark Pol in korte, zakelijke zinnen uitleg over de financiële kaders.
Rustig en kalm.
En zo begon hij vorige week ook zakelijk en gedecideerd aan zijn afscheidsspeech als wethouder.
Tot hij brak.
Een zinnetje waarin hij zijn ouders bedankte.
Hoezeer ze hem gesteund hadden.
En nog steeds doen.
Zijn adem stokte, zijn stem raspte.
Een stille zaal keek toe hoe hij zich vastgreep aan de lessenaar.
In die tien seconden dat hij zichzelf probeerde te herpakken werd deze zakelijke wethouder wat hij is:
een lieve zoon.
Taser
Nog even doorbijten, lieve mensen.
Dan zijn de verkiezingen voorbij en worden we voorlopig niet meer lastig gevallen door vrijwilligers van politieke partijen die zich voor de voeten van winkelend publiek werpen.
Om me te wapenen heb ik via het darknet daarom een aantal weken geleden illegaal een taser aangeschaft.
Dat hielp, moet ik zeggen.
Het is fascinerend om zo’n lief D66-paardestaartje onbedoeld een soort horlepiep te zien dansen.
Ik zag ook VVD’ers over de stoep kronkelen temidden van hun blauw/oranje strooifolders.
‘Kies voor doen’, stond erop.
Nou… ze deden even helemaal niks meer.
Vandaag berg ik mijn taser voor vier jaar op. Dan is het inmiddels 2022 en zijn de volgende gemeenteraadsverkiezingen.
We zijn dan nog maar een paar weken verwijderd van de start van de Floriade.
Dikke kans dat bij de toegangspoort rijen SP’ers zullen staan met spandoeken ‘Stop de Floriade. Nu kan het nog!!!’
Of misschien is Almere dan allang failliet gegaan en het gebied verworden tot een verlaten ghost town.
Hoe het ook zij: ga woensdag in ieder geval stemmen.
Want voor of tegen, links of rechts: de politiek beslist.
Niet alleen over de Floriade, maar over tal van andere zaken.
Over de controle op illegale tasers bijvoorbeeld.
Simpel
In mijn jeugd werd iemand met een beperking vaak een ‘ongelukkig kind’ genoemd.
En iemand met een verstandelijke beperking werd weggezet als ‘simpel’.
Beschamend, maar in de jaren ’60 viel niemand daar kennelijk over.
Afgelopen donderdag werd in het stadhuis een verkiezingsdebat over Zorg gehouden.
Politici kregen vragen van een panel dat gevormd werd door de doelgroep zelf: mensen met een (verstandelijke) beperking.
Dat G-panel kwam met goede vragen, die om simpele antwoorden vroegen.
Maar die kwamen er niet.
Ook al smeekten de deelnemers, bijvoorbeeld via Twitter, bij de politici om niet zoveel moeilijke woorden te gebruiken: het was aan dovemansoren gericht.
Bijna alle politici verscholen zich in lange antwoorden, kennelijk in de veronderstelling dat je lang aan het woord moet blijven om uitgebreid je punt te maken.
Ook al zat de doelgroep pal voor hun neus.
Als de politici zich al niet kunnen inleven in deze doelgroep, zal dat helemaal gelden voor de kiezer die niet – ahum – ‘simpel’ is.
Kijk maar naar reclamemakers, die weten het als geen ander: hou het kort. Dat maakt de boodschap krachtiger.
Donderdagavond begreep ik dat het woord ‘simpel’ geen beschamend woord is.
Het is een heel groot compliment.
Dierenpartij (2)
De Partij voor de Dieren (PvdD) wil in Almere meedoen aan de gemeenteraadsverkiezingen.
En dat is goed.
Dieren hebben immers geen stem, dus is het fijn dat er mensen zijn die het in de politiek opnemen voor de dieren.
En er is nu eenmaal veel dierenleed in de wereld.
Ook in Almere.
Het zou overigens belachelijk zijn om de PvdD alleen als dierenpartij af te schilderen.
De partij staat voor veel meer zaken.
En een zorgvuldige, liefdevolle omgang met de natuur en de dieren houdt tenslotte ook in dat aan mensen respect wordt betoond.
Columnisten die stukkies schrijven dat de PvdD alleen bestaat uit mensen die geen speklapjes lusten, zijn zuur en erg flauw.
De PvdD verrijkt het politieke landschap in Almere en ik ga er vanuit dat er zeker één of twee zetels inzitten voor ze.
Vorige week donderdagavond zat ik, zoals altijd, met mijn collega Robert Mienstra in Café op 2 wat na te praten over de Politieke Markt van die avond.
Vanaf een tafeltje verderop stapte een vrouw op me af.
‘Ben jij soms Marcel Beijer, van die column?”
Dat was ik.
Zij was Leonie Vestering, lijsttrekker in Almere voor de PvdD.
