Tag Archive dust in the wind
Paul McCartney
Ik hoop dat Mother Mary naar me toe wil komen. Want we zitten in times of trouble.
Het Coronavirus heeft namelijk de laatste finesses onder de muzikale opvoeding van mijn kinderen weggeslagen.
Natuurlijk heb ik ze alles bijgebracht over Kansas, met afstand de meest onderschatte band uit de muziekgeschiedenis. Maar ik had ze ook willen meenemen naar het concert van Paul McCartney op 29 mei in het Nijmeegse Goffertpark.
Inderdaad, een rib uit mijn lijf, maar dat had ik er voor over.
Ik heb mijn nageslacht veel geleerd over The Beatles en ze blijken de Fab Four meer te waarderen dan Kansas.
Ik accpeteer knarsetandend dat mijn zoon liever naar Blackbird luistert dan naar Dust in the Wind en mijn dochter Let it Be prefereert boven Carry On Wayword Son.
Dus de kers op de taart was om Paul McCartney in levende lijve te zien optreden. Hun kleinkinderen zullen ooit immers ook weten wie McCartney is, net zoals wij allemaal nog weten wie Bach en Beethoven zijn.
Maar het concert is afgelast vanwege corona. En McCartney is inmiddels 77 jaar, dus de kans lijkt klein dat het er ooit nog van komt.
Een hiaat in mijn opvoeding.
Speaking words of wisdom: let it be.
Top 2000
In deze laatste weken van het kalenderjaar is de Top 2000 een wandeling langs ‘memory lane’, waarbij iedere stap je een beetje terugzet in je eigen leven: de eerste kus (Ik Weet Niet Hoe van Benny Neyman), een moeilijk afscheid (Old and Wise – Alan Parsons Project), het eerste liefdesverdriet. (Griechischer Wein – Udo Jurgens)
U merkt: mijn muzieksmaak was als puber duidelijk nog niet zo ontwikkeld en deze platen, met uitzondering van Old and Wise, komen dan ook niet in mijn Top 2000-keuzelijst voor.
Het eerste nummer dat ik standaard op mijn keuzelijst zet is Dust in the Wind van Kansas. In 1978 zorgde dit nummer ervoor dat ik fan werd van deze band. Het lied komt me onderhand de oren uit, maar toch ‘beloon’ ik het nummer jaarlijks omdat het in mijn puberteit mijn muzieksmaak in gang zette.
Je muzikale smaak wordt in de tijd gevormd, zeggen ze. Naarmate je ouder wordt, worden die muzikale herinneringen steeds minder belangrijk.
Toch is het dezer dagen een aardig tijdverdrijf om voor jezelf na te gaan welke (titel van een) plaat, het jaar 2018 voor jou samenvat.
Voor mij is dat I’m still standing van Elton John.
En voor jou?
Fijne feestdagen!
