Uit de kast

Binnenkort ben ik volledig gevaccineerd en mag ik – met een vaccinatiepaspoort in mijn hand – weer naar hartenlust festivals, nachtclubs en sekswerkers bezoeken.
Maar ik weet al: dat ga ik niet doen.
De lockdown van de afgelopen maanden heeft mij op pijnlijke wijze iets over mezelf geleerd: ik merkte er bijna niks van.
Het laatste festival dat ik bezocht was in 2005 met Crosby Stills & Nash, Meat Loaf, Styx en Kansas. 
Ouwe lullen-muziek.
Er gingen geen jointjes rond, maar Zeeuwse babbelaars.
De enige nachtclub die ik ooit van binnen zag was in de vorige eeuw in Las Vegas, samen met mijn vrouw. We zagen hoe sneue mannen naar net iets te dikke paaldanseressen keken.
En sekswerkers bezoek ik uit principe niet, omdat ik vind dat die mij eigenlijk zouden moeten betalen.
Nee, ik kom uit de kast: ik ben saai.
Ik vond het eigenlijk wel lekker om bij verjaardagen niet in zo’n kringetje te hoeven zitten. Ik was blij dat visite al vroeg in de avond vertrok omdat ze voor de avondklok thuis moesten zijn.
Corona is vreselijk, begrijp me goed. Maar misschien had ik een wappie moeten worden en me niet laten vaccineren.
Dan bleef corona.
En dus ook de maatregelen.

Tagsalmere, almere DEZE WEEK, column, Crosby Stllls Nash, hoeksteen, kansas, Marcel Beijer, meat loaf, styx

Paul McCartney

Ik hoop dat Mother Mary naar me toe wil komen. Want we zitten in times of trouble.
Het Coronavirus heeft namelijk de laatste finesses onder de muzikale opvoeding van mijn kinderen weggeslagen.
Natuurlijk heb ik ze alles bijgebracht over Kansas, met afstand de meest onderschatte band uit de muziekgeschiedenis. Maar ik had ze ook willen meenemen naar het concert van Paul McCartney op 29 mei in het Nijmeegse Goffertpark.
Inderdaad, een rib uit mijn lijf, maar dat had ik er voor over.
Ik heb mijn nageslacht veel geleerd over The Beatles en ze blijken de Fab Four meer te waarderen dan Kansas.

Ik accpeteer knarsetandend dat mijn zoon liever naar Blackbird luistert dan naar Dust in the Wind en mijn dochter Let it Be prefereert boven Carry On Wayword Son.

Dus de kers op de taart was om Paul McCartney in levende lijve te zien optreden. Hun kleinkinderen zullen ooit immers ook weten wie McCartney is, net zoals wij allemaal nog weten wie Bach en Beethoven zijn.

Maar het concert is afgelast vanwege corona. En McCartney is inmiddels 77 jaar, dus de kans lijkt klein dat het er ooit nog van komt.
Een hiaat in mijn opvoeding.
Speaking words of wisdom: let it be.

Tagsalmere DEZE WEEK, bach, beatles, beethoven, blackbird, carry on wayward son, column, dust in the wind, goffertpark, hoeksteen, kansas, let it be, Marcel Beijer, mother mary, paul mcCartney, the beatles