Tag Archive twitter
Stille nacht
‘Anderhalvemetersamenleving’ is gekozen tot Woord van het Jaar 2020.
Logisch, want dit jaar stond corona centraal en het Woord van het Jaar kon daar niet aan voorbijgaan.
Maar misschien had het woord ‘schreeuwen’ beter gepast.
En dan vooral op social media.
Exemplarisch was de Amerikaanse president die via Twitter in blokletters moord en brand schreeuwde over de vermeende fraude bij de verkiezingen.
Ondertussen schreeuwde hij zijn eigen gelijk van de daken.
Maar we zagen ook schreeuwende boeren op het Malieveld, brullende coronaontkenners die politici bedreigen, ook fysiek.
Op de redactie van Almere DEZE WEEK kregen we – uit het hele land! – boze e-mails van vuurwerkfans omdat we een berichtje hadden geplaatst over het toenemende draagvlak voor het vuurwerkverbod.
Wie de documentaire The Social Dilemma op Netflix heeft gezien (kijken, mensen, kijken!) weet hoe gevaarlijk het is als mensen in de ‘bubbel’ komen waarin ze berichten voorgeschoteld krijgen waarmee ze voortdurend bevestigd worden in hun eigen gelijk.
En wordt er nog harder geschreeuwd.
Ach, misschien zit ik zelf ook wel in zo’n bubbel.
Donderdag is het kerstavond, de ‘stille nacht’, die zo vaak bezongen wordt.
Dat zou mooi zijn, zeg: een écht stille nacht.
Om éven niet te schreeuwen.
Maar te luisteren.
Positief
Soms is alles gewoon té voorspelbaar: we schrijven met Almere DEZE WEEK een artikel dat Almere een prachtstad is om te wonen. We deden dat als nuancering omdat we als journalisten vaak (als het politieke verslaggeving betreft) de dingen benadrukken die fout gaan. Die berichten worden door social media-gebruikers met graagte opgepikt om hun gal over de stad en het gemeentebestuur te spuwen. Dat mag natuurlijk: ieder zijn mening.
Maar het is jammer dat we wel eens vergeten dat er ook een heleboel goed gaat. En daar schreven we een stukkie over. Gewoon: Almere is een prachtstad. Tel je zegeningen. En ondertussen blijven we de vinger aan de pols houden, zoals altijd.
Grappig
Grappig dat het bericht door mensen gewaardeerd werd. Almeerders die je normaal gesproken niet hoort op Facebook of Twitter. Eigenlijk best jammer. Want op social media laten vooral de schreeuwlelijkerds zich horen.
En dat deden ze ook naar aanleiding van dit onschuldige, positieve stukje. Precies degenen die we in het artikel benoemden: de cynische ex-Floriade wethouder was er als de kippen bij om onze krant op zijn Facebookpagina Almere Verdient Beter (klinkt ook al zo lekker positief) een ‘lokaal sufferdje’ te noemen. Nou, die kunnen we in ons zak steken!
De man heeft geen goed woord over voor zijn opvolgers. Ze kunnen er helemaal niets van, hij deed het allemaal veel beter. (Niet zo netjes overigens, het doet een beetje denken aan Donald Trump).
Schandalig!
Een ander vond het zelfs ‘schandalig’ Stop shaming van critici – is dit wat jullie moeten doen voor het geld nu?
Man oh man.
En natuurlijk kwam iemand ook met de ultieme dooddoener (hou je vast – ik citeer) ‘Er wordt blijkbaar aan alle kanten grof geld uitgegeven door de grootste adverteerder van ons plaatselijke sufferdje om het charme offensief voor de floriade kracht bij te zetten. Wie betaalt bepaalt druip er wel heel erg af in dit stroperige artikeltje.’
Haha, je kon erop wachten. Alsof we de de gemeente nooit kritisch volgen. De man weet wel beter. Maar ja, op Facebook mag je alles roepen wat je wilt, ook al is het niet waar.
Onder de gordel
Nou lig ik niet wakker van zo’n opmerking, maar als zelfs een collega-journalist los gaat vraag je je toch af welke snaar we geraakt hebben met dit onschuldig positieve artikeltje: Wat dit voor iets raars…. dezelfde journalist die bij zijn boekpresentatatie een wethouder had?
Oei, dat is wel erg onder de gordel en ook niet zo sympathiek. Dat heb ik hem inmiddels ook laten weten.
Voorspelbaar
Wat ik zei: soms is alles gewoon té voorspelbaar.
Met de reactie van deze zuurpruimpjes bereikte onze opinie zijn doel: de schreeuwlelijkerds werden voor één keertje zelf overstemd.
Simpel
In mijn jeugd werd iemand met een beperking vaak een ‘ongelukkig kind’ genoemd.
En iemand met een verstandelijke beperking werd weggezet als ‘simpel’.
Beschamend, maar in de jaren ’60 viel niemand daar kennelijk over.
Afgelopen donderdag werd in het stadhuis een verkiezingsdebat over Zorg gehouden.
Politici kregen vragen van een panel dat gevormd werd door de doelgroep zelf: mensen met een (verstandelijke) beperking.
Dat G-panel kwam met goede vragen, die om simpele antwoorden vroegen.
Maar die kwamen er niet.
Ook al smeekten de deelnemers, bijvoorbeeld via Twitter, bij de politici om niet zoveel moeilijke woorden te gebruiken: het was aan dovemansoren gericht.
Bijna alle politici verscholen zich in lange antwoorden, kennelijk in de veronderstelling dat je lang aan het woord moet blijven om uitgebreid je punt te maken.
Ook al zat de doelgroep pal voor hun neus.
Als de politici zich al niet kunnen inleven in deze doelgroep, zal dat helemaal gelden voor de kiezer die niet – ahum – ‘simpel’ is.
Kijk maar naar reclamemakers, die weten het als geen ander: hou het kort. Dat maakt de boodschap krachtiger.
Donderdagavond begreep ik dat het woord ‘simpel’ geen beschamend woord is.
Het is een heel groot compliment.
