Tag Archive journalistiek
Stop de pers?
‘Als de pers nu eens stopte met de berichtgeving over die rellen, dan kreeg dat tuig geen aandacht en was het snel afgelopen’
Deze, en soortgelijke, opmerkingen stonden maandagavond op de Facebook-tijdlijn van onze krant toen onze razende reporter verslag deed van de gebeurtenissen in het centrum van Stad. Politieauto’s togen naar het Stadhuisplein, bij het station reed een ME-busje en de GGD-teststraat werd beschermd. Jongeren verzamelden zich, staken vuurwerk af maar tot een escalatie kwam het uiteindelijk gelukkig niet.
We deden daar bijna live verslag van en lieten rond 21 uur weten dat de rust was wedergekeerd.
Ik ben journalist. De opmerking zoals hierboven omschreven maakt me niet boos (daar moet wel wat meer voor gebeuren na ruim 30 jaar journalistiek) maar wekt wel mijn oprechte verbazing.
Geen verslag meer doen? Denk even na: iedereen die in de buurt van het centrum woont ziet sirenes, hoort vuurwerk, is verontwaardigd. En dan zouden wij journalisten onze ogen moeten sluiten en de vingers in de oren moeten doen?
Nee, de pers moet ontzettend aanwezig zijn. Juist de ogen en de oren wijd openhouden. Er is iets gaande in dit land en dan moet je niet wegkijken. Júist niet wegkijken, maar signaleren.
De feiten brengen, ook al zijn ze niet plezierig. Laat er ophef over ontstaan en laat het gezonde verstand zegevieren. En onderneem vervolgens actie om dit te voorkomen.
Spreek die jongeren aan, straf ze als ze te ver gaan met hun protest.
Zijn ze erg jong? Neem contact op met de ouders.
Maar geef alsjeblieft niet de pers de schuld.
Point of No Return
De afgelopen maanden spraken de Almeerse politici regelmatig over het gebrek aan échte journalistiek in Almere. ‘Het zou goed zijn als het gemeentebestuur en de raadsleden te maken kregen met een pers die zich als luis in de pels gedraagt’. zeiden ze.
Maar zodra die pers die rol oppakt, is de wereld te klein, zo bleek afgelopen week.
Het ging om een commentaar dat ik voor Almere DEZE WEEK had geschreven over de Floriade. De partijen die tegen de Floriade zijn kregen bijna een hartaanval door dit commentaar. Zij lezen in het commentaar dat ik een voorstander van de Floriade ben en betitelen het zelfs als ‘stemadvies’. Wat een onzin: mijn punt is: ook al ben je tegen, het Point of No Return is allang geweest. Formeel nog niet natuurlijk (de raad moet nog akkoord gaan), maar je hebt boter op je hoofd als je serieus denkt dat het hele project nog kan worden afgeblazen. Dus: als je denkt met jouw stem de Floriade tegen te kunnen houden, gooi je je stem weg.
Kijk, natuurlijk mogen de anti-Floriade partijen boos over dat commentaar zijn (het is ook niet leuk om te lezen voor ze) maar de conclusie dat ik voorstander ben van de Floriade lees ik er niet in terug. Dat kan ook niet. Alleen mijn gezin weet hoe ik over de Floriade denk en misschien nog één of twee redactieleden van Almere DEZE WEEK.
Onkunde
Is er zoveel journalistieke onkunde bij deze boze raadsleden, of blazen zij zo hoog van de toren omdat ze hun verkiezingsretoriek moeten handhaven? Ik hoop het laatste, want als het onkunde is hou ik mijn hart vast. Ze weten kennelijk niet eens het verschil tussen een column (scherts), objectief nieuwsartikel of commentaar. Een commentaar geeft een mening, een visie. En in dit geval is de mening: het Point of No Return is allang voorbij. Deze raadsleden zeggen namelijk dat er meer échte journalistiek in Almere moet komen, maar huilen tranen met tuiten als het niet in hun straatje past.
Het commentaar, editoriaal[1] of opiniestuk is in de journalistiek de hoofdredactionele opinie; een essayistisch betoog van hooguit 500 woorden.
Het is een tekstvorm met een doorgaans politieke strekking over de actualiteit. In dit genre staat niet de mening van derden of van een lezer centraal maar een stellingname van de hoofdredactie van het medium zelf. Met die opvatting draagt zij de maatschappelijkevisie uit van haar krant, tijdschrift, radio- of televisiezender of omroep.
Almere Vandaag
Almere Vandaag stopt waarschijnlijk met ingang van mei.
Almere DEZE WEEK is dan nog de enig overgebleven krant in de stad.
Er zijn mensen die serieus geloven dat wij bij Almere DEZE WEEK juichend op de banken staan omdat onze concurrent het veld moet ruimen.
Natuurlijk – commercieel gezien is het voor Almere DEZE WEEK interessant.
Er zullen adverteerders overstappen.
Dat maakt de toekomst zekerder.
Maar de mensen van Almere Vandaag zijn ook onze collega’s.
We komen elkaar overal en nergens tegen.
En we kunnen het goed met elkaar vinden.
Sinds de jaren ’80 van de vorige eeuw gingen veel Almeerse kranten ter ziele: het Flevoparool, Nieuws van de Dag, Groene Weekblad, De Almare en niet te vergeten het Dagblad van Almere, de voorloper van Almere Vandaag.
Ik heb daar zelf tien jaar lang voor mogen werken.
Op het stadhuis werd het Dagblad van Almere als ‘kritisch en lastig’ bestempeld en daarom smalend het Dagblad tégen Almere genoemd.
Kortzichtig, want de journalistiek bewaakt de democratie.
Dat besef kwam later, toen het Dagblad gesneuveld was.
Ook het verdwijnen van Almere Vandaag is daarom niet goed voor Almere, als stad.
Namens mijn collega’s wens ik de redacteuren en alle andere medewerkers het allerbeste.
