Interview burgemeester Ank Bijleveld van Almere
ALMERE – Het is een spraakwaterval, Ank Bijleveld, maar als ze aangeeft dat haar Haagse netwerk belangrijk is – en haar gevraagd wordt of dat een nadeel is voor haar opvolger Hein van der Loo – denkt ze even na. “Hij moet dat gaan opbouwen”, zegt ze dan.
Door Marcel Beijer
“Ik wist niet veel van Almere af. Ik heb na mijn aanstelling met mijn man en kinderen eerst een weekend Almere gedaan om het te verkennen. Een beetje rondgewandeld, rondje Weerwater gedaan tot we merkten dat de brug was afgesloten. We maakten een forse omweg. Toen merkte ik hoe groot en uitgestrekt het hier is.”
Wat trof u aan?
“Mensen die trots zijn op hun stad. Dat is zo leuk van het burgemeesterschap: je staat dicht bij de mensen. Toen ik op de markt in Haven liep viel het me op dat ze daar vooral erg betrokken zijn met hun eigen stadsdeel en in de eigen wijk en niet zozeer met heel Almere. De stad heeft grote wijken die ver van elkaar af liggen. Door die afstand is er ook minder verbinding met elkaar. In Twente noemen we dat: ‘noaberschap’ (nabuurschap). Almeerders staan soms door de grote aftstand tussen de stadsdelen letterlijk ver van elkaar af. Er zijn ook nog niet zoveel ingesleten tradities die je met elkaar viert. Maar er heerst een mooi, plezierig leefklimaat. Wat ik heel bijzonder vind is dat Almere zo ontzettend veel groen heeft voor een grote stad. Terwijl er veel voorzieningen zijn bijgekomen. Ik heb foto’s van tien jaar geleden gezien. Dat is een enorm verschil. En toch al dat groen. Ik vind dat bijzonder.”
Waarom heeft u de functie als waarnemend burgemeester aanvaard? Met de Floriade was het afbreukrisico groot.
“Omdat er een beroep op me werd gedaan. Ze zochten iemand met bestuurlijke ervaring die niet bang is voor uitdagingen. Nou, die kwamen er genoeg: het was coronatijd, en er kwam plotseling een oorlog in Oekraïne bij waar ik als voorzitter van de veiligheidsregio mee moest dealen. Met elke maandagavond naar Utrecht voor het veiligheidsberaad onder leiding van Hubert Bruls.”
Waar startte u mee?
“Ik kreeg vier opdrachten mee van Leen Verbeek, de commissaris van de Koning in Flevoland. Ik moest zorgen dat de gemeenteraadsverkiezingen goed zouden verlopen, de evenementenvergunning voor de Floriade regelen, de opening van de Floriade, en rust brengen in de stad. Ervaring was het belangrijkst. En het was wel relevant dat ik een goed Haags netwerk heb.”
De nieuwe burgemeester heeft dat niet.
“Een burgemeester staat in Nederland altijd boven de partijen. Maar connecties hebben heeft wel een voordeel, het praat makkelijker in Den Haag als je mensen kent. Ik ga ervan uit dat iemand dat kan gaan opbouwen. Almere heeft ook lobbyisten in dienst met een lobby-agenda en er zijn ambtenaren die plannen voorbereiden. Hij wordt burgemeester van de grootste gemeente van Flevoland, de tweede gemeente van de Metropoolregio Amsterdam, na Utrecht de tweede gemeente van de politieregio Midden-Nederland. Je moet dus op pad, en dan leer je wel groter te kijken. De Haagse modellen waarop gefinancierd wordt, zijn niet op groeigemeentes als Almere berekend. Maar je kan niet alleen huizen bouwen en de voorzieningen niet mee laten groeien, zoals onderwijs, zorg, politie. Daar zou Den Haag rekening mee moeten houden. Ik denk dat Almere toch te onbekend is daar.”
U trof, politiek gezien, een verdeelde stad aan.
“Dat zie je in de raad. Na de verkiezingen gingen we van dertien naar zestien partijen. Het is op onderdelen best wel gepolariseerd. Er wordt veel op de man gespeeld met soms veel te veel focus op de meningen die op social media worden geventileerd. Daar moet je niet bang voor zijn: de politiek moet het geheel kunnen overzien en politici moeten zich de kritiek niet persoonlijk aantrekken. Je moet durven samen te werken om de stad verder te brengen: waar willen we naar toe? Het gaat te weinig over de inhoud, vind ik: wat wil je met de groei van de stad, hoe wil je dat Pampus zich zal ontwikkelen?”
De Floriade heeft daarbij niet geholpen.
“Ik vind het ontzettend jammer dat de Floriade zo polariserend heeft gewerkt. Dat is dus een onderwerp waarbij ik vond dat de kritiek te ver ging, naar bestuurders en wethouders. Op Twitter heb je criticasters die via het account @Flopiade losgingen. Wil je daarmee iets bereiken met elkaar? Ik heb ze uitgenodigd voor een gesprek. Ze zijn nog steeds niet langs geweest. Ze zijn anoniem, dan moet je ook durven om dat type kritiek langs je heen te laten gaan.”
Hoe keer je die negativiteit om?
“Door met mensen te praten, op pad te gaan. Te luisteren ook. Ik merk dat onder andere in gesprekken met comité 4/5 mei over de kinderherdenking. Alleen al door met elkaar te praten maakt al heel veel uit. Die stadsgesprekken die Almere DEZE WEEK met Casa Casla organiseert dragen daaraan bij. Daar durven mensen te praten over hun ideeën en de raadsleden luisteren vooral. Kijk, ik deed niet zoveel bijzonders toen ik over de markt in Haven liep, maar je bent benaderbaar. Je moet aanraakbaar durven te zijn.”
Wat zou u de nieuwe burgemeester willen meegeven?
“Kijk open naar de mensen, de gemeenschap. Laat je zien, durf aanraakbaar te zijn. Ik heb hem alleen nog maar even kort gesproken, maar ik heb begrepen dat dat juist zijn kracht is. Het is een bruggenbouwer. Het zou mooi zijn als hij de gepolariseerde gemeenteraad kan laten samenwerken zodat ze duidelijk kunnen aangeven welke kant de stad op wil. Op het moment dat je verdeeld bent, of verschillende signalen afgeeft, ben je nooit zo sterk in Den Haag. We moeten onze eigen ambassadeurs zijn. Er is nog veel te doen.”
(Foto: aangeleverd)
