Boer Bert Talens gaat zijn pensioen in Almere wel halen

Door Marcel Beijer

Iedereen die regelmatig over de A6 bij Almere rijdt kent de landbouwgrond van boer Bert Talens waarschijnlijk wel. Zijn melkveebedrijf ligt aan de Trekweg, ingeklemd tussen de A6 en de Regenboogbuurt. Achter zijn weiland doemen de drie bekende flats ‘De Rode Donders’ op. Talens kwam als 21-jarige student op de Landbouw Hogeschool in Groningen in 1990 met zijn vader vanuit Drenthe mee naar Almere. “Hij moest weg van zijn melkveehouderij dat naast het TT-circuit in Assen lag, dat moest een militair oefenterrein worden. Almere was het beloofde land. Het plan was om ook van Poort en Pampus agrarisch gebied te maken. Ik wilde ook boer worden, dus besloot mijn vader te solliciteren. Anders was hij gestopt. Er waren kandidaten uit het hele land. Met succes: hij kreeg het land waar ik nu nog steeds zit. In 1991 kwamen de koeien over, ik kwam in de weekenden vanuit Groningen over om te helpen. In 1993 studeerde ik af en ben ik bij het bedrijf gekomen. In 1998 heb ik het van mijn vader overgenomen. Ik woon er nu nog steeds, met mijn vriendin Gina.”

Bebouwing
In die jaren rukte de bebouwing in de stad verder op. “Maar dat wisten we van te voren. Dat was geen verrassing en die Rode Donders-flats vind ik mooi. In 2008 heb ik er op mijn erf een stal bijgezet zodat ik 180 koeien op stal kon zetten en in 2012 ben ik overgegaan op biologische bedrijfsvoering. En in 2018 heb ik een tweede stal neergezet om koeien in de afkalfperiode tot rust te laten komen. Het is wel jammer dat in Almere steeds meer landbouwgrond is verdwenen. Op termijn hou je er nog twee kavels over: Stadsboerderij de Kemphaan en mijn bedrijf. Er zijn aan de andere kant van de A27, langs de Kluuttocht naar de Hoge Vaart nog zeven agrarische bedrijven. Helemaal zonder agrarische bedrijven zit Almere niet, maar de afstand wordt wel steeds groter.”

Transitie
“Ondernemen is flexibel zijn. Dat is het mooie. Er komt altijd weer een keuze of een afslag. Je stip aan de horizon moet je regelmatig verleggen. Dat geldt ook voor de transitie die wij als boeren moeten maken. We willen als boeren wel veranderen, maar er moet wel perspectief zijn. De tijdsdruk die ons wordt opgelegd om te veranderen zet kwaad bloed. Dan gaan de hakken in het zand.”
Toch wappert er op het erf van Talens geen omgekeerde protestvlag. “Ik heb dat wel overwogen, maar ik heb geen Nederlandse vlag. En ik vergat er steeds een te bestellen. Maar Almere moet keuzes maken: we willen veel bouwen, maar wij boeren moeten daardoor reduceren in onze uitstoot. De vraag aan de stad is: wat willen jullie? Ikzelf ben van mening dat elke stad een agrarisch bedrijf moet hebben. En dan praat ik niet over een kinderboerderij. Een échte agrarische onderneming om de verbinding met bewoners in stand te houden. Wat wil de jeugd meegeven? Wat wil je ze leren over eerlijk voedsel?”

Etalage
Juist om die reden kwam Talens, samen met stadsboerderij De Kemphaan en Staatsbosbeheer, met het plan voor de Etalage, het gebied langs de A6 tussen de Tussenring en Buitenring. Het moet een natuur- en landbouwgebied worden. “Het is fijn dat er in de gemeenteraad steun voor is. Willen we als laatste twee agrarische bedrijven kunnen overleven heb je ook omvang nodig. Vaak hoor je roepen dat het kleiner moet, maar je hebt het nodig om te kunnen blijven investeren. Bovendien past het plan goed in het gebied. Als het besluit in de gemeenteraad straks daadwerkelijk wordt genomen, moet er goed overleg komen met bewoners zodat er ook draagvlak is.”

Met zijn 53 jaar bieden de plannen van de Etalage een toekomst voor Talens waarbij hij zijn pensioen kan halen in Almere. “Maar daar stopt het niet. Het is belangrijk dat ik mijn bedrijf straks gezond over kan dragen. Kinderen heb ik niet, maar ik ken wel mensen die dan mijn bedrijf over willen nemen. Het zou toch zonde zijn als er straks een bulldozer overheen gaat.”